Sunday, January 31, 2021

SANSKRIT Measurements


                        मागधतुलामानम्  (weight)


         6 सर्षपाः - यवः           (1/2 Grain) = 32 Mg. 

        4 यवाः - गुञ्जा         (2 Grains ) = 128 Mg.

        6 गुञ्जाः - माषः         (1/16 Tola ) 750 Mg.

       4 माषाः - शाणः         (1/4 Tola ) 3 grams

       2 शाणौ - कोलः          (1/2 Tola ) 6 grams

       2 कोलौ - कर्षः           (1 Tola ) 12 grams

       2 करषों - अर्धपलम्    (2 Tolas) 24 grams

       2 अर्धपले - पलम्      (4 Tolas) 48 grams

      2 पले - प्रसूति:          (8 Tolas) 96 grams

      2 प्रसृती- कुडवम्      (16 Tolas) 192 grams

      2 कुडवे - शरावः       (32 Tolas) 384 grams

      2 शरावौ - प्रस्थम्     (64 Tolas) 768 grams

      4 प्रस्थानि - आढकम्    (256 Tolas) 3 kg. 72 grams

      4 आढकानि - द्रोणः   (1024 Tolas) 12 kg. 268 grams

      2 द्रोणौ - शू्पम्            (2048 Tolas ) 24 kg. 558 grams

      2 शूर्पे - द्रोणी              (4096 Tolas ) 49 kg. 152 grams

      4 द्रोण्यः - खारी            (16384 Tolas) 196 kg 608 grams

                           तुला    (400 Tolas) 48 kg.


        

                                                  दैर्घ्यमानम्

                  यवः = शालिबीजगर्भप्रमाणम्

                  अंगुळः = 8 यवप्रमाणम् 

                 अरत्नि. = सांगुष्ठत्जनीप्रमाणम्

                  वितस्तिः = सकनिष्ठांगुष्ठप्रमाणम् 

                  हस्तः = वितस्तिद्वयम् 

                 व्यामः, युगम् = प्रसारितबाहुद्वयप्रमाणम्

                  नल्वः = 100 हस्ताः

                  क्रोशः = 8000 हस्ताः

                  योजनम् = 4 क्रोशाः

                  सहस्रांशमित्रः = 0.03937 inch

                  शतांश मित्र: = 0.39370 inch 

                 दशांशमित्रः =D 8.9370 inches

                  मित्रः = 1.0936143 yards

                  दशगुणमित्रः= 10.93614 yards

                  शतगुणमित्रः = 109.3811 yards 

                  सहस्रगुणमित्रः = 0.62137 milles

   

                                                  क्षेत्रमानम्


            चतुरश्रशतांशमित्रः = = 0.15500 sq. inch

            चतुरश्रदशांशमित्रः = 15.50006 sq. inch

            चतुरश्रमित्रः 1.19599 sq. yards

            अर: (acre) = 119.59926 sq. yards

            शातगुणारः = 2.17106 acres




 





Saturday, January 30, 2021

सन्धिः/Sandhi /Sanskrit Grammar

 

                                                  1. विसर्गसन्धिः

                If a visarga (:) is fallowed by a vowel or soft consonent then visarga (changes) takes the different forms. That is called as 'visarga sandhi'.

       The change of visarga are four types.

        1. उकारः, 2. रेफः, 3. लोपः, 4. सकारः ।

      There are two types of consonents. 

      1. कर्कशव्यञ्जनम्    2. मृदुव्यञ्जनम्

          Every row's first two letters and T, T, are considered as 'Hard consonants' ( कर्कशव्यञ्जनम्  )

          Every row's last three letters and य, र, ल, व, ह are called as soft consonents (मृदुव्यञ्जनम्)

        Rule of visarga changing into 3

        When a visarga before raTe is followed by a vowel or soft consonent then farert changes into

       उकार:

         Ex: राम+अपि-राम+उ+अपि = रामो+अपि

                (गुणसन्धिः) रामोऽपि-पूर्वरूपसन्धिः 

                 गजः+याति = गज+उ+याति = गजो याति


                  

       Note : Indeclinable ( अव्यय ), which ends with 

           रेफ (रकार) does not change into उकारः but it remains as रेफ

         Ex:

          अन्तः+गतः =अन्तर्गतः, 

          पुनः+अयम् -पुनरयम्,

          स्वः+लोकः स्वर्लोकः,

          प्रातः+नमामि-प्रातर्नमामि ।

      Note : when H: and : are followed by a soft consonent, 'उ कार does      

                  not come on विसर्ग but विसर्ग disappears. ताण


       Ex: सः +गतः =स गतः, एषः+याति =एष याति 

                                   


                        Rule of visarga changing into रेफ

                  When visarga stays before a vowel except or 3T and a vowel   

             or consonent is followed then 'foreret' changes into रेफ (रकार)

         Ex:

            मुनिः+इति =मुनिरिति             लक्ष्मीः +एषा=लक्ष्मीरेषा

           भानुः+असौ=भानुरसौ              भूः +इयम् =भूरियम् 

           दुहितुः +अयम् =दुहितुरयम्        यतेः+आलयः =यतेरालयः

           तैः+इदम्तै=रिदम्                      गुरोः+आलयः =गुरोरालयः =

          गौः+इयम्गौ=रियम्                    कविः+जयति =कविर्जयति =

          श्रीः+भवति=श्रीर्भवति                धेनुः+गच्छति-धेनुर्गच्छति

          धेनुः+नमामि=धेनूर्नमामि            मातृः+वन्दते=मातृर्वन्दते =  

         मुनेः+महिमा=मुनेर्महिमा             एतैः + भक्षितम् -एतैर्भक्षितम्

         भानोः+मयूखाः= भानोर्मयूखाः     नौः+याति-नौर्याति

           

                      Rule for visarga's disappearance लोप

      1) When infront of ह्रस्व अकार except ह्रस्व अकार any other vowel 

                  comes then visarga disappears.

           Ex: वालः + इति - बाल इति =

      2) Infront of आकार ऽ visarga if a vowel or soft consonent comes 

           then visarga disappears.

           Ex: ताः+गच्छन्ति = ता गच्छन्ति 

                  बालकाः+अद्य = बालका अद्य

      3) Visarga infront of स: and एषः is followed by any letter except 

            ह्रस्व अकार  then visarga disappears. 

          Ex: सः+एवम् = स एवम्

                  एषः+गतः =एष गतः

              विसर्गलोपानन्तरं स्वरसन्धिः न भवति ।


                        

                           Rule of visarga changing into सकारः

           Except क, ख, प, फ any other hard consonent comes before visarga 

          then visarga changes into   सकार।

        Ex:   गौः + तत्र = गौस्तत्र

                 बालः +थकारम् = बालस्थकारम्

                 मुनिः +सः = मुनिस्सः

        Even in hard consonent (कर्कशव्यजनम्) If visarga is followed 

        by च छ or श then 'श् कार, ट ठ or प then ष'कार, त, थ or स then 

        visarga changes into सकारः ।

            Ex: रामः+च रामस् च = रामश्च

                   मदनः+छात्रः मदनस्+छात्रः = मदनश्छात्रः

                   हरिः +शेते = हरिस्+शेते = हरिश्शेते

                  कविः +टीकते = कविस्+टीकते = कविष्टीकते

                  धनुः+ठमारः = धनुस्+ठमारः = धनुष्ठमारः

                  रामः+षष्ठः = रामस्+षष्ठः  = रामण्पष्ठः


                           

                                                     2. व्यञ्जनसन्धिः

                When consonent joins with another consent then some 

         changes take place. That is called व्यञ्जनसन्धिः 

              Ex: वाक्+जालम् =   वाग्जाल  (जश्त्वसन्धिः).

        1. श्चुत्वसन्धिः- When सकार and 'त' row is followed by शकार or च row 

            then inplace of 'स' कार, and 'त' row changes in 'च' row. 

            That is 'श्चुत्वसन्धिः

        Ex: रामस्+शेते-रामश्शेते ; हरिस्+च-हरिश्च

            तत् +चित्रम् -तच्चित्रम् ; गुणिन्+जय गुणिज्जयः 

        2. ष्टुत्वसन्धिः-When सकार and 'त' row is followed by  षकार or 'ट' 

            row then 'स' changes into 'ष' and 'त' row changes into row. 

            That is ष्टुत्वसन्धिः

             Ex:     रामस्+षष्ट:       = रामष्षष्ठः

                   कविस्+टीकते    = कविष्टीकते

                   तत् +टीका        = तट्टीका

                  धनुस्+ठमारः      = धनुष्ठमारः

                  चक्रिन्+ढौकसे    = चक्रिण्ढौकसे

         3.  जश्त्वसन्धिः  - When a devided consonent is followed 

                by a vowel 

              or soft consonent then same row's third letter comes on first 

              word last letter. That is जश्त्वसन्धिः

     Ex:

            स्रक् + एषा  =  स्रगेषा              अच्+अन्तः = अजन्तः

            षट्+आननः =षडाननः               तत् +अपि=तदपि

            अप्+इन्द्रियम् =अबिन्द्रियम्        वाक्+जाल = वाग्जाल

            अच्+वर्णः =अज्वर्णः                 षट्+जम् =षड्जम्

            तत्+य +यथः=तद्यथा                अप्+जम् =अब्जम् 

      4. अनुनासिकसन्धिः-When a first letter of the row is followed by 

           an अनुनासिक then first letter of the row changes into same

            row's fifth letter (अनुनासिक). That is अनुनासिक संधिः

         Ex:    वाक्+मयम्  =  वाङ्मयम्

                   षट्+मयूखाः = षण्मयूखाः 

                  चित्+मयः    = चिन्मयः

                   अप्+मयम्    =अम्मयम् 


         5. अनुस्वारसन्धिः-When consonent comes before मकार then in

              place of  मकार, अनुस्वार (0) comes. That is अनुस्वारसन्धिः

              Ex: रामम्+वन्दे=रामं वन्दे

         6. परसवर्णसन्धिः When an अनुस्वार is followed by consonent except 

             श, ष, स, ह then अनुस्वार will be replaced by अनुनासिक of some row.

                त्वं +करोषि-त्वमरोषि        अं+जनम् अञ्जनम्

                अं+डः =अण्डः               कं+पः=कम्पः

                 इं+धनम् इन्धनम्           सं+ततिः -सन्ततिः

          When a rows consonent is followed by लकार 

          then लकार replaces त row.

         Ex:        तत्+लयः        = तल्लयः

                       विद्वान्+लिखति = विद्वांल्लिखति

       7. छत्वसन्धिः-If every rows first letters are followed

            by 'श कार associated with स्वर or ह य व र ल then

             'श' changes into छकार

        Ex:   तद्+शिवः = तज् +शिवः= (श्चुत्वं + चत्रर्रवं) 

                तद् +शिवः तच्छिवः =छत्व सन्धिः

                 तद्+ श्लोकः=तच्छूलोकः,

                उत् +श्वासः =उच्छ्वासः 

       8. उमुडागमसन्धिः-If  ङ्, ण्, न् in front of ह्रस्वस्वर are followed by 

            any स्वर then ङ्, ण् and न् doubles respectively.

            Ex: प्रत्यङ्+आत्मा=प्रत्यङ्ङत्मा

                   सुगण+ईशः=सुगण्णीशः 

                  सन्+अच्युतः=सन्नच्युतः

                  भगवन्+इतः= -भगवन्नितः

        9. सत्वसन्धि :-The consonent which comes at the end  of first word andच,छ  , are followed then न्  changes into श् and अनुस्वार comes before that, if  ट , ठ are followed then 'न्' changes into 'ष' and अनुस्वार comes before that, if त , थ are followed then 'न्' changes into स् and अनुस्वार comes before that.

        Ex:    तान्+ च  = तांश्च

                  एतान् + छात्रान् =  पाठांष्टीकते 

                  तान्+ठमारान् =   तांष्टमारान् 

                  बालान्+तदा =  बालांस्तदा


         10. पूर्वसवर्णसन्धिः- :-The first letter of the row which comes at the end of first word is followed by हकार then same row's fourth letter replaces हकार.

        वाक्+ हरति = वाग्धरति,  

        तत् +हितम् =    तद्धितम्, 

         षट्+हयाः =षट्टयाः

        अप्+ हविः = अन्भविः





      



Monday, January 25, 2021

Sanskrit - Conversational Sanskrit -2

 

          Sanskrit - Conversational Sanskrit -2

           सरल-वाक्यानि Simple: sentences.


            तथैव अस्तु।                  Let it be so/so be it.

           जानामि भोः ।                 I know it.

           आम्, तत् सत्यम् ।           Yes, that's right.

           समीचीना सूचना।             A good suggestion indeed,

           किञ्चित् एव ।                  A little,

          किमर्थं तद् न भवति ?       Why can't that be/done ?

          भवतु नाम।                       Leave it at that.

           ओहो ! तथा वा ?              Oh ! Is that so ?

          एवमपि अस्ति वा ?            Is it like this ?

          अथ किम् ?                       Then ?

          नैव किल ?                         No.

          भवतु ।                              Yes,

          आगच्छन्तु                         Come in.

          उपविशन्तु                        Please sit down.

          सर्वथा मास्तु।                    Definitely no.

          अस्तु वा ?                        Can that be so ?         

          किमर्थ भोः?                      Why ?

          प्राप्तं किल?                       You have got it, haven't you ?


           सामान्य-वाक्यानि Ordinary sentences


      प्रयत्नं करोमि ।                     I'll try.

      न शक्यते भोः ।                     No I can't,

      तथा न वदतु।                        Don't say that,

      तत्र कोऽपि सन्देहः नास्ति ।     There is no doubt about it.

      तद् अहं न ज्ञातवान् ।              I didn't know that.

      कदा ददाति ?                         When are you going to give ?

      अहं कथं वदामि 'कदा इति' ?   How can I say when ?

       तथा भवति वा ?                      Can that be so ?

      भवतः समयावकाशः अस्ति वा ?  Are you free ?

       अद्य भवतः कार्यक्रमः कः ?  What are your programmes for today ?

       अरे ! पादस्य/हस्तस्य किं अभवत् ?  Oh ! What happened to your 

                                                            legs/arms ?

        बहुदिनेभ्यः ते परिचिताः।                I have known him for long.

       तस्य कियद् घैर्यं/धाष्टर्थम् ?             How dare he is ?

       भवान् न उक्तवान् एव।                   You haven't told me.

       अहं किं करोमि ?                          What can I do ?

       अहं न जानामि ।                           I don't know,

       यथा भवान् इच्छति तथा।              As you wish/say.

       भवतु, चिन्तां न करोतु।                Yes, don't bother,

       तेन किमपि न सिध्यति ।            There is no use/nothing happens 

                                                      on account of that,

        सा सर्वथा अप्रयोजका ।              He is good for nothing.

        पुनरपि एकवारं प्रयत्नं कुर्मः ।          Let us try once more,

        मौनमेव उचितम्।                       Better be quiet.

       तत्र अहं किमपि न वदामि ।       I do not want to say anything

                                                    in this regard, No comments, please.

                                                    I must think before I say anything.

       तर्हि समीचीनम् ।                    O.K. if that is so.

       एवं चेत् कथम् ?                      How to get on if it is so ?

       मां किञ्चित् स्मारयतु ।             Please remind me. 

       तं अहं सम्यक् जानामि ।          I know him well.

      तदानीमेव उक्तवान् किल ?    Haven't I told you already ?

       कदा उक्तवान् भोः ?             When did you say so ?

       यत्किमपि भवतु ।                 Happen what may.

       सः बहु समीचीनः।                 He is a good fellow.

       सः बहु रूक्षः ।                      He is very rough.

       तद्विषये चिन्ता मास्तु ।           Don't worry about that.

       तथैव इति न नियमः।              It is not like that,

       कर्तुं शक्यम् , किंचित् समय: अपेक्ष्यते ।  

                                                   I/We can do it, but require time,      

       एतावत् अपि कृतवान् !            At least he has done this much !

       द्रष्टुं एव न शक्यते ।                  Can't see it,

       तत्रैव कुत्रापि स्यात् ।                 It may be somewhere there,

       यधार्थे वदामि।                          I am telling the truth. 

      एवं भवितुं अर्हति।                    This is O.K./alright,

       कदाचित् एवमपि स्थात् ।          It may be like this sometimes. 

       अहं तावदपि न जानामि वा?      Don't I know that much ? 

       तत्र गत्वा किं करोति?                What are you going to do there ? 

        पुनः आगच्छन्तु ।                      Come again,

    

       मम किमपि क्लेशः नास्ति ।        It is no trouble (to me).

एतद् कष्टं न।                            This is not difficult,

        भोः, आनीतवान् वा !                 Have you brought it ? 

        भवतः कृते कः उक्तवान् ?           Who told you this ?

         किञ्चिदनन्तरं आगच्छेत् ।         He/It may come sometime later. 

        प्रायः तथा न स्यात् ।                  By and large, it may not be so.

        चिन्ता मास्तु, श्वः ददातु ।            It is no bother, return it tomorrow.

       अहं पुनः सूचयामि ।                   I will let you know,

       अद्य आसीत् वा!                        Was it today ?

       अवश्यं आगच्छामि।                     Certainly, I will come.

        नागराजः अस्ति वा?                    Is Nagaraj in ?

       किमर्थं तत् एवं अभवत् ?            Why did it happen so ?

       तत्र आसीत् वा!                          Was it there ?       

       किमपि उतक्तवान् वा !                 Did you say anything ?

        कुतः आनीतवान!                      Where did you bring it from ?

       अन्यत् कार्यं किमपि नास्ति ।       Don' have any other work,

       मम वचनं शृणोतु ।                      Please listen to me.  

       एतत् सत्यं किल?                        It is true, isn't it ?

       तद् अहं अपि जानामि ।              I know it myself.

       तावद् आवश्यकं न ।                   It is not needed so badly.

       भवतः का हानिः?                       What loss is it to you ?

       किमर्थं एतावान् विलम्बः ?            Why are you late ? 

       यथेष्टम् अस्ति ।                          Available in plenty. 

       भवतः अभिप्रायः कः?                What do you say about it ? 

                  "       "                          What is your opinion ?

      अस्य किं कारणम् ?                    What is the reason for this ?

      स्वयमेव करोति वा ?                    Do you do it yourself ?


                    

      तत् न रोचते ।                              I don't like it.

      उक्तं एव वदति सः।       He has been repeating the same thing.

      अन्यथा बहु कष्टम् ।      It will be a big botheration if it is not so. 

      किमर्थं पूर्व न उक्तवान् ?              Why didn't you say it earlier?

       स्पष्ट न जानामि ।                        Don't know exactly.

       निश्चयः नास्ति ।                           Not sure.

       कुत्र आसीत् भवान् ?                  Where were you ?

      भीतिः मास्तु ।                             Don't get frightened.

      भयस्य कारणं नास्ति                  Not to fear.

      तदहं बहु इच्छामि ।                     I like that very much.

      कियत् लज्जास्पदम् !                 What a shame!

      सः मम दोषः न ।                        It's not my fault,

      मम तु आक्षेपः नास्ति ।               I have no objection.     

      सः शीघ्रकोपी ।                         He is short tempered,

      तीव्रं मा परिगणयतु।                    Don't take it seriously.

      आगतः एष: वराकः!                 Camped here!

      युक्ते समये आगतवान् ।            You have come at the right time,

       बहु जल्पति भोः                    He talks too much.

      एषा केवलं किंवदन्ती।             It is just gossip.

      किमपि न भवति ।                  Nothing happens.

      एवमेव आगतवान् ।                   Just came to call on you.

       विना कारणं किमर्थे गन्तव्यम् ?   Why go there unnecessarily?

       भवतः वचनं सत्यम् ।                  You are right.

       मम वचनं कः शृणोति!                Who listens to me !          

        तदा तत् न स्फुरितम्।               It didn't flash me then.

        किमर्थे तावती चिन्ता ?             Why so much botheration ?

       भवतः किम् कष्टम् अस्ति ?    Tell me, what your trouble is ?

       छे, एवं न भवितव्यं आसीत् ।  Tsh, it should not have happened.

       अन्यथा न चिन्तयतु।              Don't mistake me.


                      *****************************************


सुभाषितानि

    

                                          सुभाषितानि 


                           यस्मिन् देशे न सम्मानो, न प्रीति च बान्धवाः ।

                           न च विद्यागमः कश्चित्, न तत्र दिवसं वसेत् ॥ १ ॥


    अन्वयः-यस्मिन् देशे न सम्मानो न प्रीतिः न च बान्धवाः न च कश्चित

            विद्यागमः तत्र दिवसं न बसेत् ।

     अर्थ:-जिस देश में सम्मान न हो, प्रेम न हो, सम्बन्धी न हों तथा जहाँ कोई 

              विद्या का आगम (प्राप्तिसाधन) न हो वहाँ एक दिन भी न रहे।

     भावार्थ:-मनुष्य को उसी देश में रहना चाहिये, जहाँ सम्मान और प्रेम मिले । 

                 जहाँ सम्बन्धी रहते हों तथा जहाँ विद्या प्राप्त होती हो ।


                          अश्वं नैव गजं नैव व्याघ्रं नंव च नैव च।

                          अजापुत्रं बलि दद्यात्, देवो दुर्बलघातकः ॥ २ ॥


        अन्वयः-अश्व बलि नंब (दद्यात्), गजं बासि नंब (दद्यात्), व्याप्तं नव च नैव च 

                     (दद्यात्) अजापुत्रं बलि दद्यात्; (यतः) देवः दुर्बलघातकः (भवति)।

          अर्थः-घोडे को बलि नहीं दिया जाता, हाथी को भी बलि नहीं दिया जाता, 

                   शेर को कभी भी बलि नहीं दिया जाता। केवल बकरे को हो बलि

                   दिया जाता है; क्योंकि देव भी निर्बलों का हो पातक होता है।

         भावार्थ:-जो बलबान होते हैं उनका धात ईश्वर भी नहीं करता ।

                      दुबल ही सर्वत्र मारे जाते हैं ।


                             उदारस्य तृणं वित्तं शूरस्य मरणं तृणम् । 

                             विरक्तस्य तृणं भार्या, निःपृहस्य तृणं जगत् ॥ ३ ॥


       अन्वयः-उदारस्य (कृते) वित्तं तृणम्, शुरस्य (कृते) मरणं तृणम्, विरक्तस्य (कृते) 

                   भार्या तुणम्, नि:स्पूहस्य (कृते) जगत् तुणं (अस्ति) । 

         अर्थ:-जो उदार है उसके लिए धन तिनके के समान (तुच्छ) है, जो वीर है. उसके

                 लिए मृत्यु  तुच्छ है, वैरागी के लिए स्त्री तुच्छ है और निर्लोभी  के लिए सारा

                 विश्व ही  तृणवत् है।


                             जननी जन्मभूमिश्च जाह्नवी च जनार्दनः ।

                             जनकः पञ्चमश्चैव, जकाराः पञ्च दुर्लभाः ॥ ४ ॥ 


        अन्वयः-जननी जन्मभूमिः जाह्नवी जनाईनः पञ्चमः च जनकः (एते)

                    पञ्च जकाराः दुर्लभाः (सन्ति)।

          अर्थः-जननी, जन्मभूमि, जाह्नवी, जनार्दन और जनक ये पाँच जकार 

                   संसार में कठिनता से मिलते हैं।

         भावार्थ:-भगवान् श्रीकृष्ण, गंगा, मातृभूमि, माता और पिता का

                     सौख्य  इस जगत में प्राप्त होना बड़ा कठिन है।


                          शैले शैले न माणिक्यं, मौक्तिकं न गजे गजे । 

                          साधवो नहि सर्वत्र, चन्दनं न वने वने ॥ ५ ॥


          अन्वयः-माणिक्यं शैले शैले न (भवति) मौक्तिकं गजे गजे न ( भवति) 

                      चन्दनं बने बने न (भवति ) । इत्थमेव साधव: सर्वत्र न (भवन्ति । 

               अर्थ:-माणिक्यादि रत्न हरएक पर्वत पर नहीं होते, हरएक हाथी के

                       मस्तक में   मोती नहीं होता, हरएक जंगल में चन्दन नहीं होता,

                       इसी प्रकार सज्जन पुरुष सभी स्थानों पर नहीं हुआ करते।

           भावार्थ:-मल्यवान वस्तुएँ जिस प्रकार दुर्लभ हैं, उसी प्रकार साधु पुरुष

                       भी बड़े दुर्लभ है ।


                            प्रदोषे दीपकश्चन्द्रः, प्रभाते दीपको रविः।

                            त्रैलोक्ये दीपको धर्मः, सुपुत्र: कुलदीपकः ॥ ६ ॥।


           अन्वयः-चन्द्रः प्रदोषे दीपकः (भवति) रविः प्रभाते दीपकः, धर्मः

                       त्रैलोक्य दीपकः, सुपुत्रः कुलस्य दीपकः (भवति ) । 

           अर्थ:-रात में चन्द्रमा दीपक का काम करता है, सूर्य प्रातःकाल के समय

                    दीपक का काम करता है, धर्म तीनों लोकों में दीपकका काम करता है 

                    और सुपुत्र अपने कुलों में बीपक का काम करता है।

          भावार्थ:-चन्द्र, सूर्य, धर्म और सुपुत्र दीपक के समान चमकते है और 

                        अपने-अपने क्षेत्र का अन्धकार दूर करते हैं।


                                 येषां न विद्या न तपो न दानं

                                            ज्ञानं न शीलं न गुणो न धर्मः।

                                ते मृत्युलोके भुवि भारभूताः

                                           मनुष्यरूपेण मृगाश्चरन्ति ॥ ७ ॥


         अन्वयः-येषां न विद्या, न तपः न दानं, न ज्ञानं न शोलं, न गणः न धर्मः, 

                     ते मर्त्यलोके भुवि भारभूताः मृगाः मनुष्यरूपेण चरन्ति ।

          अर्थ:-जिनके पास न विद्या है, न तप है, न दानवृत्ति है, न जान है, न

                   सदाचरण है, न कोई गुण है और न कोई धर्म है, बे पृथ्वी पर  

                   भार बने हुए पशु ही है। इस मत्यंलोक में मनुष्य का रूपमात्र 

                   धारण किए हुए  वे विचरण करते हैं ।

        भावार्थ:-मनुष्य सद्गुणों से ही मनुष्य बनता है । बिना गुणों के तो 

                    बह पशु के समान है।


                              यस्यास्ति वित्तं स नरः कुलीनः

                                    स पण्डितः स श्रुतवान् गुणज्ञः ।

                             स एव वक्ता स च दर्शनीयः

                                    सर्वे गुणाः काञ्चनमाश्रयन्ते ॥ ८ ॥


            अन्वयः-यस्य वित्तं अस्ति सः नरः कुलीनः । (यस्य वित्तं अस्ति) 

                          सः पण्डितः श्रुतवान् गुणजः च ( अस्ति) सः एव वक्ता, 

                          स च दर्शनीयः, (यतः) सर्वे गुणाः काञ्चनं आश्रयन्ते । 

              अर्थ:-जिसके पास धन है वह मनुष्य कुलीन है, जिसके पास धन 

                      है वही पंडित, ज्ञानी और गुणज्ञ है, वही वक्ता और दर्शनीय है;

                       क्योंकि सभी गुण सुवर्ण (धन) में आधित है।

              भावार्थ:-जिसके पास धन है वह गुणरहित होकर भी गुणी माना 

                          जाता है और जिनके पास गुण हैं वह धनरहित होने पर 

                          गुणहीन माना जाता है।


                       परोपकाराय फलन्ति वृक्षाः,

                                परोपकाराय वहन्ति नद्यः ।

                       परोपकाराय दुहन्ति गावः,

                                परोपकाराय सतां विभूतयः ॥ ९ ॥



                     

         अन्वयः-वृक्षाः परोपकाराय फलन्ति, नद्यः परोपकाराय वहन्ति, गावः 

                          परोपकाराय दुहन्ति, सतां विभूतयः परोपकाराय ( भवन्ति) ।

         अर्थ:-वृक्ष परोपकार के लिए फल देते हैं, नदियाँ परोपकार के लिए बहुती हैं। 

                  और गौवें परोपकार के लिए दूध देती है। इसी प्रकार सज्जनों की

                   विभूतियाँ परोपकार के लिए होती हैं ।

      भावार्थ:-वृक्ष, नबी और गाय के समान सज्जन पुरुष भी परोपकारी होते हैं ।


                       वृथा वृष्टिः समुद्रेषु, वृथा तृप्तस्य भोजनम् । 

                       वृथा दानं समर्थस्य, वृथा दीपो दिवाऽपि च ॥ १० ॥।

       अन्वयः-समुद्रेषु वृष्टिः वृथा, तृप्तस्य भोजनं वृथा, समर्थस्य (कृते) 

                   दानं वृथा, दिवापि दीपः वृथा (भवति) ।

       अर्थः-समुन्न में वृष्टि व्यर्थ है, जिसका पेट भरा है उसे भोजन देना

               व्यर्थ है, जो  सम्पन्न है उसे दान देना व्यथं है और दिन में 

                दीपक जलाना व्यर्थ है ।

     भावार्थ:-काम वही करना चाहिए जिसकी आवश्यकता हो ।



                     

                                      सुभाषितानि 

                              worthful saying


              एवमे माता च पिता त्वमेष,

                        त्वमेव बन्धुश्च सखा त्वमेव । 

             खमेव विद्या हषिणं त्वमेव,

                       त्वमेव सर्व मम बेवदेव ।।


      अन्वयः-हे विदेव एवं एप मम माता, वं एवं मम पिता, वं एवं व वन्धुः, 

                  वं एव सखा, त्वं एव विद्या, त्वं एवं द्रविंग स्वं एवं मम सर्वम् ।

      Meaning :-Oh, Lord of Gods! You are my mother and

                        my father as well. You are my brother and 

                        my friend also. You are my knowledge a 

                        treasure and you are every thing for me.


               आचारः परमो धर्मः, आचारः परमं तपः 

              आचारः परमं ज्ञान, आचारात् कि न साध्यते? ।।

      अन्वयः-आचारः परमः धर्मः, आचारः परमं तपः आचार: 

                परमं ज्ञानं आचारात् किं न साध्यते ?

      Meaning :-Good behaviour is the best religion. 

                         Good behaviour is good knowledge. 

                          Good behaviour is a great penance. 

                         What is there that will not be acquired  by

                         good behaviour ? Of course everything.

                         will be acquired by the man of good behaviour.


                  विद्वत्त्वं च नृपत्वं च नैव तुल्यं कदाचन ।

                 स्वदेशे पूज्यते राजा विद्वान् सर्वत्र पूज्यते ।।

         अन्वयः-विद्वत्त्वं च नृपत्वं च कदाचन तुल्यं न व राजा स्वदेसे पूज्यते, 

                     विद्वान सर्वत्र पूज्यते ।

          Meaning :-The learnedness and the kingship can never be        

                              compared with each other, because the king is 

                              respected in his own country only, while the       

                              learned person is greatly respected anywhere

                              in the world.



                   विद्या ददाति विनयं विनयात् याति पात्रताम् ।

                   पात्रत्वात् धनमाप्नोति धनाद्धर्म ततः सुखम् ॥

            अन्वयः-विद्या विनयं ददाति, विनयात पात्रतां याति, 

                        पात्रत्वात्  धनं आप्नोति, धनात् धर्म (आप्नोति) 

                        ततः सुखं (आप्नोति) ।

            Meaning :-A man gains humility by learning. 

                               By humility he becomes worthy.

                               Worthyness gives him riches and 

                               he becomes happy.

              Gist :-A learned man gets respect everywhere. He is humble of course due to his becoming worthy. He earns a good deal of money and as a matter of fact he gets satisfaction and the luxurious life.


                       सुखमापतितं सेव्यं कुःखमापतितं तथा ।

                       चक्रवत्परिवर्तन्ते चुःखानि च सुखानि च |।

           अन्वयः-आपतितं सुखं सेव्यं तथा आपतितं दुःणं सेण्यं

                       चुःखानि च मुखानि व चक्रवत् परिवर्तन्ते ।

           Meaning :-As the man accepts happiness so he should welcome sorrow which falls on him, because happiness and the sorrow go hand in hand as if they were in one wheel.

           Gist: Happiness and sorrow are not constant. Both of them come and go as well. Hence a man should be ready to welcome both equally. They rotate like a wheel.


                        अयं निजः परो बेति गणना लघुचेतसाम् । 

                        उदारचरितानां तु वसुधैव कुटुम्बकम् ।


अन्वयः-अयं निजः वा परः इति गणना लघुचेतसां (भवति) उदारचरिताना तु वसुधा एव कुटुम्बकं (भवति)।


Meaning :-This is my man and that one is a foreigner this sort of discrimination prevails in the narrowminded people. But for the people with generous heart all the world is their own family.


Gist :-For them, who think highly, the world is, as if their own family. But those, who are narrow minded, treat people with discrimination.



                     सुन्दरोऽपि सुशीलोऽपि कुलीनोऽपि महाधनः ।

                    शोभते न विना विद्या विद्या सर्वस्य भूवणम् ॥

         अन्वयः-सुन्दरः अपि, सुशीलः अपि कुलोनः अपि, महाधनः (अपि)

                      विद्यां बिना न शोभते (यतः) विद्या सर्वस्य भूषणम् ॥

         Meaning :-Though beautiful, of good character, 

                            born of high family and born with a 

                            silver spoon in the mouth, one does not 

                            shine without learning. Hence learning

                            is the greatest ornament of all.

           Gist :-A man becomes great only with the attainment 

                      of learning and not by riches or beauty.



                        चिन्तनीया हि विपदामादौ एवं प्रतिक्रिया। 

                       न कूपखननं युक्तं प्रदीप्ते वह्निना गृहे ।।

          अन्वयः-विपदां प्रतिक्रिया आदौ एव चिन्तनीया, वहिनना गृहे प्रदीप्ते 

                     (सति) कूपखननं न युक्तं ( भवति) ।

          Meaning: A man should think in advance about 

                            the remedy of impending calamities. 

       .                    It is not wise to dig a well when 

                            the house is on fire,

            Gist :-One must be always very alert about the forth coming difficulties and disasters, so that one can find remedy in advance.


                  

                    गौरवं लभ्यते दानान्न तु वित्तस्य संचयात् । 

                   स्थितिरुच्चैः पयोदानां पयोधीनामधः स्थितिः॥

         अन्वयः-दित्तस्य दानात् गौरवं लभ्यते न तु संचयात्, पयोदानां स्थितिः उच्चैः

                     (भवति) पयोधीनां स्थितिः अधः (भवति) ।

          Meaning: A man is respected by charity

                            (donating the wealth) and not by 

                            accumulating  wealth. The clouds 

                            stay up in the sky (because they give off 

                            water i.e. donate their wealth) but the position-         

                            situation of the sea is down on the carth 

                            (as the sea only accumulates water, its wealth.)

             Gist :-The man who can sacrifice can become progressive

                        in life. Accumulation of wealth is not the sign of 

                        progress.


                      नास्ति लोभसमो व्याधिः नास्ति कोधसमो रिपुः । 

                     नास्ति दारिद्रघवत् दुःखं नास्ति ज्ञानात् परं सुखम् ।।

            अन्वयः-लोभसमः व्याधिः नास्ति, कोधसमः रिपुः नास्ति, दारिद्रय वत् दुःखं नास्ति, 

                       ज्ञानात् परं सुखं नास्ति ।

          Meaning :-There is no severe disease like greed. 

                              There is not an enemy like anger.

                              There is no pain like poverty. 

                              And there is no happiness greater 

                              than knowledge.

            Gist :- There is no great disease like avarice, no great 

                        enemy like anger and no pain like poverty. 

                       A man gets inner satisfaction only by knowledge 

                       and hence a man should learn and become wise.



                              ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

       

            aksharam akshayam store



Sunday, January 24, 2021

பாஸர் (भास:)

 

                                              பாஸர் (भास:)

          பாஸர், அவர் காலத்திற் பிறங்கிய நாடக ஆசிரியர் அவர் வாழ்ந்த காலம் காளிதாஸருடைய காலத்திற்கு வெகு முற்பட்டது, அதாவது கி. பி. முதல் நூற்றாண்டு எனக் கருதப்படுகிறது. வெகுகாலத்திற்கு முற்பட்டது ஆதலின் பாஸரின் காலத்தைப் பற்றிய கருத்து வேறுபாடு புலவர்களுக்குள் இருந்துவருகிறது.

             பாஸரின் நாடகங்களுடைய தனிப்பட்ட சிறப்பியல்பு என்ன வெனில், அவை, நாடக மேடைமீது நடிப்பதற்கு நன்கு அமைந்தவை என்பதாகும். அவற்றை நாடகமேடை யில் நடிப்பது மிகவும் சுலபம், அழகாகவும் இருக்கும் பாஸருடைய நாடகங்களிற் காணப்படும் பாத்திரங்களின் உரையாடல்கள், கட்டுப்பாடு ( அடக்கம்) உடையவை பீடுடையவை (கம்பீரமானவை). இயன்ற இடங்களில் எல்லாம், (கூடுமான வரையில்) ஆராய்ந்து அமைக்கப்பட்ட ஏற்ற சொற்களே திறத்துடன் பயன் படுத்தப்பட்டுள்ளன.


        பாஸர், பெருவெற்றியோடு, பல நாடகங்களை யாத்துள்ளார். பல கவிஞர்களும், கல்விமான்களும், தத்தம் நூல்களில், பாஸரின் நாடகங்களைப் பற்றி, மிக வணக்கத்தோடு, மரியாதையோடு குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.

           பாணபட்டர்  : தமது  "ஹர்ஷசரிதத்தில்” பின்வருமாறு கூறியுள்ளார் :- 

                    सूत्रधारकृतारम्भैर्नाटकैबहुभूमिकैः । 

                   सपताकैर्यशो लेभे भासो देवकुलैरिव ।।

           அதாவது, சூத்ரதாரரால் (நாடகத்தை நடத்துகின்றவர்) நடத்தும் கயிற்றை (பொறுப்பை)க் கையிற் கொண்ட வர்) தொடங்கப்பட்டு, பல நற்பாத்திரங்களை (நடிகர்களை)ப் பெற்றனவாய் (भूमिका - ஒரு நாடகத்தில் நடிப்பவர், நாடகபாத்திரம் --  अन्यरूपैर्यदन्यस्य प्रवेशः स तु भूमिका । ") தொடர்புடைய பல நிகழ்ச்சிகளைக் கொண்டனவாய் (पताका: - நாடகத்தில் வரும் நிகழ்ச்சி, தொடர்புடைய கதை) உள்ள தம்முடைய நாடகங்களினால், புண்ணியத் திருக் கோயில்களைப் போல, பாஸர் கண்ணியத்தை, பெரும்புகழைப் பெற்றுள்ளார்".

            பாஸருடைய நாடகங்களைப் பாராட்டிப் பேசுங்கால், ராஜசேகர் பின் வருமாறு பெருமையாக எடுத்துரைக்கின்றார் :-


                  भासनाटकचक्रेऽपिच्छेकैः क्षिप्ते परीक्षितुम् । 

                  स्वप्नवासवदत्तस्य दाहकोऽभून्न पावकः ॥

          (இதன் பொருள்) :- பாஸருடைய நாடகங்களின் பொருட்டு ' அக்நிப் பரீக்ஷை' செய்த காலத்திலும், நெருப்பு அவற்றை எரிக்க முடியவில்லை ; அதாவது, அவை நெருப் புத்தேர்விலும் வெற்றியைப் பெற்றன. [அக்நிப் பரீக்ஷை : குறை கூறுவதைத் தம் குணமாகக் கொண்ட ஆராய்ச்சியா ளரின் கடுமையான தேர்வு (சோதனை).



                                                         

           இவ்வண்ணமே, கவிக்கரசர் காளிதாஸரும், தமது மாளவிகாக்நிமித்ரம் '' என்னும் நாடகத் தொடக்க உரை யாடலில், சூத்ரதாரரின் வாய்மொழியாக, பாஸரைப் பின் வருமாறு சிறப்புற (பெருமையாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். " प्रथितयशसां भाससौमिल्लककविपुत्रादीनां प्रबन्धान तिक्रम्य कथं बर्तमानस्य कवे कालिदासस्य कृतौ वहुमानः அதாவது நாற்றிசைகளிலும் நன்கு பரவியுள்ள நற்புகழைப் பெற்றுள்ள பாஸர், ஸௌமில்லர் கவிபுத்ரர் போன்றவர்களுடைய நூல்களை விடுத்து, இற்றைய கவிஞராகிய காளிதாஸருடைய நூலுக்கு (நாடகத்திற்கு) இத்துணைப் பெரும்புகழ் (ஏற்றம்) எங்ஙனம் பொருந்தும் (ஏற்கும்) ?"

              இக் குறிப்புக்களிலிருந்து, காளிதாளஸருடைய காலத் திற்கு முன்னரே, பாஸருடைய நாடகங்கள் மக்களாற் பெரிதும் போற்றப்பட்டன என்பதும், பாஸருடைய இசை (புகழ்) நான்கு திசைகளிலும் நன்கு பரவியிருந்தது என்பதும் இனிது போதரும். உண்மையை நோக்குமிடத்து, பாஸரு டைய காலத்திலிருந்துதான், ஸம்ஸ்க்ருத ஸாஹித்திய வரலாற்றில், நாடகங்கள் தோன்றின என்பது கொள்ளக் கிடக்கின்றது.


பாஸருடைய (பாலரால் இயற்றப்பட்டனவாகக் கூறப்படும் )


               நாடகங்கள்

          பாஸரால் இயற்றப்பட்ட நாடகங்கள் பதின்மூன்று என்ப. இதிலும், புலவர்களிடையே, பலதிறப்பட்ட கருத்து வேறுபாடுகள் இருக்கின்றன. எனினும், இப் பதின் மூன்று, நாடகங்களும் பாஸராற் செய்யப்பட்டனவே என்பது பலராலும் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட திப்பிய கருத்து இவற்றுட் சில, ஓரங்கத்தோடே முடிவடைகின் றன ; எனவே ஓரங்க நாடகங்கள் (காரன் காக" எனப்படும். பாஸரின் நாடகங்களின் பெயர்கள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.


          1. ப்ரதிமா நாடகம்        (प्रतिमा नाटकम् )      

         2. அபிஷேக நாடகம்    (अभिषेक नाटकम्)   

  

          இவ்விரண்டும் ராமகதையை ஆதாரமாகக் கொண்டவை.


       3. பஞ்ச ராத்ர                  (पंचरात्र )

       4. மத்யம வ்யாயோக    (मध्यम व्यायोग)

       5. தூத கடோத்கச            ( दूतधटोस्कच )

       6. கர்ணபார                       ( कर्णे भारः )

       7. தூத வாக்ய                    (दृत वाक्य )

       8. உரு பங்க                        ( उरु भंग)


         இவ்வாறும் மஹாபாரதக் கதைகளிலிருந்து தோன்றியவை.


       9. பால சரிதம்                   ( वालचरित)

           இது பாகவதத்தில் (ஹரிவம்சம்) காணப்படும் கதையை 

            வைத்துக்கொண்டு எழுதப்பட்டது.


       10. தரித்ர சாருதத்த        (दरिद्र चारुदत्त )

       11. அவி மாரக                   ( अविमारक)


          இவ்விரண்டும் பொதுமக்களிடையே வழங்கி வரும் 

          (நாடோடிக்) கதைகளைப் பின்பற்றியவை .


      12. பிரதிஜ்ஞாயௌ        ( प्रतिज्ञा यौगन्ध-रायणम् ) )

            கந்தராயணம்

      13. ஸ்வப்ந வாஸ வதத்த (स्वमवासवदत)


       இவ்விரண்டும் உதயண  கதைகளுக்குக்

        ( வத்ஸராஜ ,வாஸவதத்தக்கதைகள் )   

         கடமைப் பட்டுள்ளவை.

               இந்நாடகங்கள் பொதுமக்களால் பாஸ் நாடகச் சக்கரம்'' (வளையம், வட்டம், தொடர்ச்சி) என்ற பெயரால் உணரப்படுகின்றன. இவ்வெல்லா நாடகங்களிலும் "ஸ்வப்ந வாசவதத்த '> ("स्वप्नवासवदत्त'') என்னும் நாடகம் மக்களாற் பெரிதும் போற்றப்படுகிறது. அந்நாடகத்தின் கதையின் போக்கு (சுருக்கமான வடிவம்) பின் வருமாறு - 

        முன்னொரு காலத்தில், கௌஸாம்பியைத் ('कौशाम्बी)', தலை நகராகக் கொண்டு உதயணன் என்னும் ஓரரசன் செங்கோலோச்சி வந்தான். உஜ்ஜயினில் அரசு செய்த மஹா சேன மன்னன், அவனுக்குப் பகைவன். அம் மஹாசேனனை வெல்வதற்கு, உதயணன், மகத நாட்டு வேந்தனாகிய தர்ச கனுடைய தயவை நாடவேண்டியிருந்தது. உதயணனுக்கு யெளகந்தராயணன் என்னும் ஓர் அமைச்சன் இருந்தான், ஒரு சமயம், இழிந்த சூழ்ச்சிகளைக் கொண்டு, மஹாசேனன் உதயணனை ச் சிறைசெய்தான். இதனைப் பொறாதவனாய் யெளகந்தராயணன், மஹாசேனனைப் பழிவாங்க வஞ்சினங் கொள்கிறான். தர்சகனை ஏமாற்றும் பொருட்டு, வாசவதத்தை கொளுத்தப்பட்டுச் சாம்பலாக்கப்பட்டுவிட்டாள் என் ற பொய்க் கதையைப் பரப்பினான் யெகந்தராயணன். 

             ஆனால் உண்மையில், வாசவதத்தையை மாறு வேஷத்தில் , தர்சகனுடைய சகோதரியான பத்மாவதியிடம் ஒப்படைக்கிறான் மந்திரி யெளகந்தராயணன். இதன் பிறகு, வத்ஸராஜன் பத்மாவதியை முறைப்படி மணக்கிறான. தன்னுடைய கனவில் அரசன் வாசவதத்தையைக் காண்கிறான். அவளை நேரிற் வேண்டும் என்னும் பெருவிருப்பம் (வேணவா) அவன் உள் ளத்தில் தீவிரமாக எழுகிறது வாசவதத்தை உயிருடன் 6T காண இருக்கிறாள் என்ற நம்பிக்கை அவன் உள்ளத்தில் வேரூன்றித் தோன்றுகிறது. அது நாளடைவில் நனிவளர்கிறது. 

              வத்ஸனுடைய வெற்றிக்குப் பிறகு, வாசவதத்தை அர சன் திருமுன்பு கொணரப்படுகிறாள் ; இருவரிடையே மறுபடியும் இன்பச் சேர்க்கை ஏற்படுகிறது.'' 

             இந்த நாடகத்தைத் தவிர, பிரதிமா நாடகமும் ( प्रतिमा नाटकम् ) தரித்ர சாருதத்தன் (दरिद्रचारूदत्त)  என்னும் நாடகமும், பாஸருடைய நாடகங்களிற் சிறந்தனவும், மக்களாற் பெரிதும் விரும்பப் பட்டனவும் ஆகும்.






கவிசிரேஷ்டர் தண்டி / Daṇḍin



                            கவிசிரேஷ்டர் தண்டி

             பெருங்கவிஞராகிய “தண்டி” என்பவர் தென்னாட்டில் தோன்றியவர் - இந்றைய காஞ்சிபுரமே அவரது பிறப்பிடம் காஞ்சியிற் செங்கோல் செலுத்திய பல்லவமன்னர்களுடைய பாதுகாப்பில், கவிஞர் பெருமான் தம் காலத்தைக் களிப் புடன் கழித்து வரலானார். பல்லவ வேந்தனுடைய அருமைத் திருக்குமரனுக்குக் கற்பிக்க வேண்டி, கவிஞர் தண்டி, தமது காவ்யாதர்சம் " (எதுவான்'') என்னும் நூலை இயற்றினார் பின் வரும் பிரகேலிகையில் (பிதிர்ச் செய்யுளில், கவிஞர் பல்லவ மன்னர்களைச் சுட்டுகிறார்:


          " नासिक्यमध्या परितश्चतुर्वर्ण- विभूषिता । 

            अस्ति काचित्पुरी यस्यामध्टवर्णाह्वया नृपाः ॥

           எனவே, வரலாற்று (சரித்திர)ச் சான்றினாலும், பொது மக்கள் கூற்றினாலும், காஞ்சியிற்செங்கோலோச்சிய பல்லவ வேந்தர்களின் காப்பில் திகழ்ந்தார் தண்டியாசிரியர் என்ற செய்தி திறம்பட நாட்டப்படுகிறது

            மாபெருங் கவிஞர் பாரவியாருக்கு மூன்று குமாரர்கள் இருந்தனர். அவருள் " மநோரதர் என்பவர் இரண்டாம் பிள்ளை, மனோரதருக்கு மக்கள் நால்வர்; அக்நால்வருள்ளும் இறுதியிற் பிறந்தவர் வீரதத்தர் அவ் வீரதத்தர் கல்வி கேள்வி களிற் சிறந்த புலமையுடையவர், தத்துவ ஞான நூலில் நுண்ணிய பயிற்சியுடையவர். இவ் வீரதத்தரே தண்டியாரின் தந்தையார் நாமம் "கௌரி'' என்பது. தண்டியாரின் தாயின் திரு

           தண்டியார் தவச்சிறு குழந்தையாக இருக்கும் பொழுதே அவருடைய பெற்றோர்கள் வானுலகம் உற்றனர். ஏற்றபடி போற்றுவார் இல்லாமல், கனிவுடன் புரப்பார் அற்று, காஞ்சியிற் காலங்கழித்து வந்தார். நாட்டில் தோன்றிய குழப்பங் காரணமாக, காட்டிடையே இவர் அங்குமிங்கும் அலைந்து அல்லலுற்றார். நாட்டில் அமைதி நாட்டப்பட்ட பின்னர், பல்லவர்களுடைய சபையைச் சார்ந்து, ஆண்டே வாழத் தொடங்கினார்

          ஒன்பதாம் நூற்றாண்டில் எழுந்த இலக்கிய நூல்களில் தண்டியாரின் பெயர் சிறப்புறச் சுட்டப் படுவதிலிருந்து, இவரது காலம் அந்நூற்குண்டிற்குப் பிற்பட்டதாக இருத்தல் கூடாதென்பது இனிது விளங்கும் காவ்யாதர்த்திற் கண்டபடி ராஜவர்மாவை, (ராதவார்மாவை), இரண்டாம் நரஸிம்மவர்மன் (இவனுக்குப் பட்டப்பெயராகவோ, உபநாமம் எனப்படும் செல்லப்பெயராகவோ ராஜவர்மன் என் ற பெயர் வழங்கி வந்திருக்கலாம்) எனக் கொண்டோமானால் இதில் எவ்வித இடர்ப்பாடும் முரண்பாடும் இருப்பதற்கு இடமில்லை பேராசிரியர் ஆர். நரசிம்மாச்சாரியாரும், டாக்டர் பெல்வல்கரும், இவ்விரு பெயர்களும் ஒருவனையே குறிக்கவேண்டும், குறிக்கின்றன, எனக்கொண்டு, தண்டியாசிரியரின் காலம் ஏழாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியாதல் வேண்டும் என் செவத்திற்குப் னுடைய அறுதியிட்டு உறுதியாகக் கூறியுள்ளனர். சை புத்துயிரளித்த பல்லவ அரசனான நரசிம்மவர்ம காலம், 690-715 (கி.பி.) என்பதாகும். அவைப் புலவராகிய தண்டியின் காலம் எனவே, அரச கி.பி ஏழாம் நூற்றாண்டின் இறுதி, எட்டாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் எனக் ஆகும். கொள்ளுதல் தகவுடையதே பொருத்தமானதே.

         அவருடைய நூல்களிற் சிறந்தவை, 

      (1) காவ்யாதர்ஷம் (  काव्यादर्श    )

      (2) தசகுமார சரிதம் ('दश कुमार चरितम्'') 

      (3) சந்தோ விச்சிதி (छन्दो विचिति) என்பனவாகும்.

        இம் மூன்றுள்ளும், “ தசகுமார சரிதம் " பெரும் புகழ் வாய்ந்ததும் நன்கு அமையப் பெற்றதும் ஆகும். ஸம்ஸ்க்ருத ஸாஹித்தியத்திலுள்ள மூன்று உரைநடை நூல்களில், தலைசிறந்த தன்னிலையைத் தாங்குகிறது. தசகுமாரசரி தம்” அதற்குக் காரணம், அதன் கண், கிளர்தரும் ஆர்வத்   தை நல்கிக் களிப்பினை யூட்டும் பல்வகைக் கதைகளும், பெருவியப்பை விளைக்கும் நிகழ்ச்சிகளும் நிறைந்துள்ளன என்பதே. இதன் பெயரே தெரிவிக்குமாறு, இது, பத்து அரசிளங் குமாரர்களைப் பற்றிய கதைகளைக் கூறுகிறது.

       இந்நூலகத்துக் காணப்படும் பொருள், நிகழ்ச்சிகளை (அல்லது சம்பவங்களை)ப் பெருமாள் லுங் கொண்ட கதையா கும். இந்நூலில், சிற்சில சமயங்களில் வியப்பு-விநோதங் களையும், சிற்சில சமயங்களில் வியாகூல-விசாதங்களையும் மக்கள் மனங்களிற் பெரிதும் எழுப்பவல்ல கதைகள் பரபரப்பையும் மகிழ்ச்சியையும் பயக்கும் வகையில், கூறப்பட்டுள்ளன .

              பாட்னா (புஷ்பபுரி) அரசனான ராஜஹம்சன் என்பான் மாளவ மன்னனான மானஸாரனை வெல்கின்றான். எனினும், தன் தவ வலிமையால், இழந்த ஆற்றலைத் திரும்பப் பெற் டையெடுத்துப் பகைவனான ராஜ றுப் பாடலீபுரத்தின் மீது படை ஹம்சனைத் தோற்கடிக்கிறான். போரில் தோல்வியுற்ற ராஜ ஹம்ஸனை, எடுத்துக்கொண்டு, தேரிற் பூட்டிய புரவிகள் (குதிரைகள் ) வெருவரும் விந்தியக் காடுகளிற் புகுந்தன இக்காட்டில், ராஜவாஹனன் பிறக்கிறான் ; அவ்வாறே ஏனைய அமைச்சர்களுக்கும் அருங்குமரர் கள் பிறக்கிறார்கள். அவர்கள் காளைப்பருவத்தை யடைந்த காலத்தில், பல நாடுக ளுக்குப் புறப்பட்டுப் போகிறார்கள். " துன்பங் தொடாந்து வரும் '' என்பதற்கு இணங்க, காலத்தின் கோலமாக, அவர்கள் பலவித துன்பத்திற்கு உள்ளாகிறார்கள்; பல இன் னல்களை எய்துகிறார்கள் இடையூறுகளும், கேடுகளும் நிறைந்தன வாக வாழ்நாளைப் போக்குகிறார்கள். இறுதியில் அவர்கள் ராஜவாஹனனைக் குறுகி, தத்தம் அநுபவக் கதை களைக் கூறுகிறார்கள் - நிரலே நிகழ்ந்த இச்செய்திகளை யெல் லாம், கேட்போர் யாவரும் வேட்புறும் வகையில், திறம்பட இணைத்த கதைத் தொடரே “தசகுமார சரிதம் எனப்படும் மயிர்க் கூச்செறியும் நிலைகள், நடுக்கத்தை நல்கும் நிகழ்ச் சிகள், திடுக்கிடச் செய்யும் சம்பவங்கள் என்பனவற்றால் நிறைந்துள்ள " தசகுமார சரிதத்தின்” சூழ்நிலை, அண்மைக் காலத்தில் எனக் கருதப்படும். வஞ்சனையும் புனை சுருட்டும் சண்டை சச்சரவுகளும், பொய்யும் மெய்யும் விரவத் தொடுக் கப்பட்ட தசகுமார சரிதம்" அண்மைக் காலத்தில் ஆக்கப்பட்ட சுவைமிகுந்த நூலாகும், நேர்ந்த நிகழ்ச்சிகளை உள்ளபடி உரைப்பதின்கண் அமைந்துள்ளது, பெரும்புல வர் தண்டியின் அருந்திறமை. நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சிகளை நிகழ்ந்த வண்ணமே தீட்டியுள்ள உண்மை, அவருடைய நூலின் ஒவ்வொரு ஏட்டிலும் ,இதழிலும், பக்கத்திலும் இனிது காணப்படும்.

           அக்காலத்திய மக்களின் வாழ்க்கையை, ஊடுருவி சென்று உற்று நோக்கும் தங்கண்களைக் கொண்டு ஆம் ஆராய்ந்துள்ளார் ஆசிரியர் தண்டியார். அக்காலத்திய சமூகம், அற்றைய அந்தணர்கள் எத்துணைக்கரவொழுக்கம் உடையவராக இருந்தார்கள், தவக்கோலந்தாங்கிய மாக்கள் எத்துணைத் தருக்கும் செருக்கும் உடையவர்களாக இருப் தனர், பரத்தையரின் அருவரு நிலை, இருமனப்பெண்டிர் (வேசைகள் ) எங்ஙனம் மக்கள் - மன்னர்களின் உள்ளங் களைக் கொள்ளை கொண்டு அவர்களுடைய பொருள்களைக் கவர்ந்தனர் என்பது போன்றவற்றை உள்ளத்திற் பதியும் வகையில் நுட்பமாகச் சுட்டியுள்ளார் கவிஞர் மகளிர் மனத்தை உரைபோட்டு உணர்ந்துள்ளார் தண்டியார் ஓரிடத்தில், கொண்ட கணவனை பழித்து வஞ்சித்த கடு நெஞ்சம் படைத்த இழிதகைமை வாய்ந்த பெண் ஒருத்தியின் வெறுக்கத்தக்க காட்சியைக் காட்டுகிறார் ; மற்றோரிடத்தில் கண்டார் இகழ்வனவே காதலன் தான் செய்திடினும் கொண்டானையன்றி அறியாக் குலமகள்', மகளிர் மாணிக்கம், (கோமள - மெல்லிய - இருதயம்,) நன்னெஞ்சம் படைத்த நங்கை ஒருத்தியின் எழில் ஒவியத்தைத் தருகிறார். தூமினி (धूमिनि) யைப் போன்ற கன்னெஞ்சம் கொண்ட தூர்த்தை யை (கற்பில்லாத கொடியவளை)ப் படைத்ததின் பொருட்டு ஆராய்ச்சியாளர்-குழு என்றென்றும் தண்டி யாருக்குக் கடமைப்பட்டுள்ளது.

        அவர் காலத்தில் நிலவிய பழக்க வழக்கங்கள், வாழ்க்கை முறைகள் முதலியவற்றை ஏற்றபெற்றி சுட்டிச் சொல்கிறார் கவிஞர், எடுத்துக்காட்டாக, கிராமங்களில் நடைபெற்ற கோழிச் சண்டை, நரை இனத்தைச் சேர்ந்த வெண்ணிறச்சேவல், தென்னை இனத்தைச் சேர்ந்த கருநிறச் சேவல் ; வெற்றிலை மெல்லுவதில் தனிப்பட்ட முறை; கர்ப்பூர நறுமணங் கொண்ட வெற்றிலையை அளித்துக் களிப்புடன் வரவேற்கப்பட்டனர் புதிய விருந்தினர் இக்காலத்தைப் போலவே, அக்காலத்திலும் புலித்தோலும் நீரைக்கொண்ட தோற்பைகளும் ஏராளமாக விற்கப்பட்டன ; மக்களின் மன மகிழ்ச்சியின் பொருட்டு (காமன் பண்டிகை ஹோலி “" ஆகிய) வசந்தோத்ஸவம் (இளவேனில் திருவிழா) கொண் டாடப்பட்டது; கிணற்றிலிருந்து நீரை இறைப்பதற்கு ஒரு வித மூங்கிற் குழாய் பயன்படுத்தப்பட்டது. இங்ஙனமாக, தண்டியாரை, மக்களின் கவிஞரெனக் கொள்ள வேண்டும். மக்கள் வாழ்க்கையி காணப்படும் நுண்ணிய -பருமையான, எளிய-ஏற்றமான, சாதாரண-சிறப்பான, எல்லாப் பொருள் களையும் இனிய சொற்களால் மெல்லென ஒழுகும் நடை கொண்டு விளக்கியுள்ளார் தண்டியார்

             தசகுமார சரிதத்தில்” கவிஞரின் சொல்லமைப்பும் நடையும் மிகவும் செவ்லியன. அவரது உரை நடை சுவை யானது, விளக்கமானது, ஒய்யென ஒழுகும் விழுமியது அது, சிலேடைகள் செறிந்தது அன்று, எளிதிற் பொருள் புலப்படாத சமாஸங்களைக் கொண்டது அன்று அதற்கு மாறாக, அவருடைய நூல் பலதிறப்பட்ட தொழில்களைச் சுட்டும் வகையில், மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையை உள்ளபடியே உணர்த்தி உவகை ஊட்டுவதாக உள்ளது.

            எழில் உடைமை (விரும்பும் பண்புடைமை) என்பது, தண்டி யார் நூலின் தனிச் சிறப்புத் தன்மை. அவருடைய பாஷை மிகவும் எளியது, அது அநாவசியமான அணி அலங்கரிப் புக்களைக் கொண்டது அன்று ; இனிய ஒழுக்கினை யுடையது. விளக்கந் தருவது; வேண்டிய விரும்பத்தக்க மரபுச் சொற்களையும் சொல்லாற்றலையும் பெற்றது சமஸ்க்ருத உரை நடை (கத்ய) ஸாஹித்தியத்தில் தண்டியார் தமக்கெனத் தனிப்பட்ட வழியை வகுத்துள்ளார்; அவருக்கென்ற தனிச் சிறப்புண்டு. இவர், சுபந்து (सुबन्धु) பாணபட்டர் என்றவர்களுடைய நடையின் போக்கைப் பின்பற்றவில்லை. தெளிந்த பொருளுடைமை, அரிய சுவைகளையும் எழில்களையும் எளிதிற் புலப்படுத்தல், இனிய சொல்லாட்சி, அன்றாட வாழ்க் கையிற் பயன்படும், பொதுமக்கள் பேசும் பாஷை, என்ற தனிப் பண்புகளையுடைய ஒரு நடையைப் படைத்துள்ளார் दण्डिन: पदलालित्यम्''-"சொற்சுவைக்கு (மொழிகளின் எழிலுடைமைக்கு)த் தண்டி-இன்றைக்கும் இக்கூற்று இனிமையுடையதே, பொருந்துவதே கல்வியாளருக்குக் களிப்பை நல்குதே. இதன்கண் மிகுத்துக்கூறும் புகழுரை யொன்றுமில்லை. இவருடைய வாக்கியங்கள் நீண்டன வாக உளவேல், அவை தனி ஏற்றத்தையும் எழிலையும் பெற்றவை அவை சிறியனவாக அமைந்துள வேல், அவற்றுட் பொருட் செறிவும் பொலிவும் காணப்படுவது ஒருதலை (நிச்சயம்).

            தண்டியின் கதைகளில், அவற்றுள் ஆச்சர்யமானவிநோத நிகழ்ச்சிகள் நிறைந்துள்ளமையால், புதுமை- ஆச்சர்யம்' என்னுஞ் சுவையே மிகுந்துள்ளதாக இருக்கும். இவரது நாலைச் சற்று உற்றுநோக்கின், இக்கவிஞர் பல்கலைகள் கற்றுத் தேர்ந்தவர் என்பது இனிது புலப்படும். அங்ஙனம் அல்லரேல், இவர், தம் நூலில், அரசியலைப் பற்றிய நுட்பங் களை எவ்வாறு கட்புலனாக்க முடிந்திருக்கும்? “காதற்கலை யில் காணப்படும் எளிதில் புலப்படாத மறைபொருள்களுக்கு எவ்வாறு விளக்கம் தந்திருக்க இயலும் ? "திருட்டுக்கலை" (சோரக்-கலை)யில் அமைந்துள்ள அருமையான பொருள்களை எவ்வாறு வெளிப்படுத்தக் கூடும் இக்கவிஞர் பெருமான் மன்னர்களால் புரக்கப்பட்டபோதிலும் இவரது நூல், பொது (சாதாரண) மக்களுடைய மகிழ்ச்சி, இன்ப-துன்பங்கள், சுக- சோகங்கள், ஆடல் பாடல்கள், வேடிக்கை-விநோதங்கள், பழக்க வழக்கங்கள், எண்ணும் எண்ணங்கள், பண்ணும் பணிகள் (வேலைகள்) என்றவற்றால் நிறைந்துள்ளமையால், படிப்போருடைய உள்ளங்கள் உவகை மேலீட்டினால், இவர் திறத்துத்தம் நன்றியறியதலுடைமையைத் தெரிவித்துக் கொள்ளப் பொங்கி எழுகின்றன. "ஒரு கவிஞரின் உண்மை ஆற்றலைக் காணவேண்டின் அதனை அவரது உரை-நடை நூலிற்காண்க'' என்ற கூற்று மிகவும் பொருத்தமுடையதே. 

         गद्यं कवीनां निकषं वदन्ति। -கவிகளுடைய உ.ரை-கல் அவர்களுடைய உரை நூல் எனக் கூறுகிறார்கள். என்ற மொழி வழங்கிவருகிறது. இம் மொழியைக்கொண்டு ஆராயுங்கால், இத்துறையில் தண்டியார் முழுவெற்றியைப் பெற்றுள்ளார் என்பதும், மதிப்பிற்குரிய தனிப்பட்ட இடத்தில் அமர்ந் துள்ளார் என்பதும் தெளிவாக விளங்கும். ஸம்ஸ்க்ருத மொழியிற் புதைந்து கிடக்கும் இனிய சொற்களைப் பொது மக்கள் பயன்படுத்தும் வண்ணம் கவிஞர் பெருமான் பெரிதும் முயன் றுள்ளார். 

    எடுத்துக்காட்டாக :- उपहस्तिका  (உபஸ்திகா)   வெற்றிலை -பாக்கு-சுண்ணம் முதலியவற்றைக்கொண்ட சிறு(கைப்)பெட்டி (அடைப்பை) ; मलमल्लक: (மலமல்லக) கோவணம் (கௌபீனம்); किंशास (கிம்பாஸ) தவிடு, (உமி); कालशेय: (காலஷேய) மோர் ; मद्गु: (மத்கு) போர்க்கப்பல் : पंचवीर गोष्ठ: (பஞ்ச வீரகோஷ்டம்) பொதுமக்கள் சபை उद्गमनीय: (உத்கமனீய) வெளுத்துள்ள (துவைக்கப்பட்ட) ஒரு ஜோடி வேஷ்டி ; उदंजन, (உதஞ்சன) கிணற்றிலிருந்து நீரிறைக்க உதவும் வாளி (பக்கட் Bucket). இங்ஙனமாக, கவிவரராகிய தண்டியார் தமது உயர்ந்த இடத்தை (நிலையை) இலங்கச் செய்கிறார்.

         

                              ****************************






காதம்பரி/KADAMBARAI/SANSKRIT

             

                                                      காதம்பரி

                "கதாம்பரி'' என்பது பாணபட்டரின் பிறிதொரு நூல் ஸம்ஸ்க்ருத உரை நடை இலக்கியத்தில், இது ஒரு தலை சிறந்த சுவைமிகுந்த நூல். இதன்கண், (1) பூர்வார்தம் (முற்பகுதி) எனவும், (2) உத்தரார்தம் (பிற்பகுதி) எனவும் இரு கூறுகள் உள்ளன. இதனை ஊன்றி ஓதும் ஒருவனும் உவகை உறாமல் இருக்க இயலாது. எவ்வாறு நோக்கினாலும் அதனது பேரெழில், எடுத்துரைக்கும் தன்மையது அன்று பாணர் எதனைத் தொட்டாலும் அதனை அழகுறச் செய்யா மல் விட்டார் என்பதில்லை. வியன்பெரு விந்தியத்தின் கவின் கெழு காடுகளின் வருணனை, சபர-சேனையின் பேரச்சத்தை விளக்கும் சித்திரம், ஜாபாலி முனிவரின் தோற்றப் பொலிவு அவரது தூய இருக்கையின் எழிற்கோலம் என்ற இவை யாவும் இணையற்று இலங்குகின்றன. ஒருவயினே (பக்கத்தில் இடத்தில்), வனங்கள் உபவனங்கள், மலைகள், ஆறுகள் முனிபுங்கவரின் துங்கமான ஆச்சிரமங்கள் என்றவற்றில் வருணகள பொற்புடன் புன்னகை பூத்து பொலிகின் யற்றெருவயினே, சிறப்புறப் பொறிக்கப்பட்டுள்ள, ஹாரீத), ஜாபாலி, தரராபீடன், சுகராசர், மஹாஸ்வேதா, காதம்பரி முதலியோரின் வாழ்க்கை வரலாறும் ஒப்பும் உயர்வும் இல்லாமல் ஒளிர்கின்றது.

   



இப்பெருநூலைப் படித்தபின்னர், பாணபட்டர், கலைமகளின் (சரஸ்வதியின்) பேரருளுக்குப் பாத்திரமான அருங் குமரன் என்பது நன்கு புலப்படும், ஆராய்ச்சித் துறையிற் சிறந்த பண்டைய ஆன்றோரெல்லாம் இதனையே வலியுறுத்தி வந்துள்ளனர். கோவர்த்தனாச்சாரியர் என்பார் பாணபட்ட ரை, கல்விக்கு இறைவியாகிய கலைமகளின் அவதாரம் என்றே கருதுகிறர். அவர், பின்வருமாறு கூறியுள்ளார் : * प्रागरभ्यमचिकमामु बाणो वाणी बभूवेति " । அதாவது, பெரும் - புகழைப் பெறவேண்டும் என்ற தன் பெருவிருப்பினால் வாணி (கமைகள், ஸரஸ்வதி) ஆனவள், பாணரது வடிவத்தை யடைந்தாள்.

                                         கதாஸாரம்

                 விதிசா நகரத்தில், பெரும் பேரும் புகழும் படைத்த சூத்ரகன் என்னுமோர் அரசன் இருந்தான் அவனது பேரவைக்கு, தீண்டாதவர் இனத்தைச் சார்ந்த பேரெழில் படைத்த நங்கை ஒருத்தி, தன்கையில், "வைசம்பாயனன் '' என்னும் பெயருடைய கிளியைத் தாங்கி வருகிருள். கிள்ளையோ மக்களைப் போலப் பேசுகிறது : தன்னுடைய அக் அறிவுரைகளால் கேட்டார் உள்ளங்களைப் பிணிக்கின்றது.

                இக்கிளி, காதம்பரியின் கதையைத் தொடங்குகிறது அதுவோ மிக நீண்டதொரு கதை அதுவும் ஒரு பிறப்பைப் பற்றியதும் அன்று ; சந்திராபீடன், புண்டரீகன் என்றவர் களுடைய தொடர்ச்சியான மூன்று பிறப்புக்களுடன் தொடர்புடையது இக்கதை இக்கதையுடன் வைணம் பாயனனுக்கும் தொடர்பு உண்டு கதையின் போக்கில் ஜாபாலி கூறியதாக, சந்திராபீட மன்னன், அவனது நண்பன் வைஸம்பாயனன் என்றவர்களுடைய கதை வருகிறது. தனது வெற்றிச் செலவிடையே, மன்னன் சந்திராபீடன் இமயமலைப் பிரதேசத்தை யடைகின்றான். அங்கு அவன் கின்னர தம்பதியரைக் காண்கின்றான் ; கண்டு அவர்களைப் பின் தொடர்கின்றான். அக்கின்னா இணை மறைந்துபோய் விடுகிறது. மன்னன், " அச்சோத" என்னும் திவ்யதடா சுத்தையடைகிறான். அண்மையிலிருந்த ஒரு மரத்தில் தன் குதிரையைக் கட்டிவிட்டு, சிவபெருமானது தூய கோயிலை நோக்கிச் செல்கிறான். அக்கோயிலில் வீணாகானம் பண்ணிக்கொண்டிருந்த மஹாஸ்வேதாவைக் காண்கிறான் ; அவளது இனிய இசையைச் செவிமடுத்து, அங்கேயே இனப்பாறத் தங்கிவிடுகிறான். அங்கு மஹாஸ்வேதாவின் பழக்கம் ஏற்படுகிறது ; பின்னர் அவளது தோழி காதம்பரி யைக் கண்ணாரக் காண்கின்றான்.

                 சந்திராபீடனும் காதம்பரியும் தத்தம் எழில் உருவங் களாலும் பிற குண கலங்களாலும் ஒருவர்க்கொருவர் ஈர்க்கப் படுகின்ற னர். எனினும், அவர்களது அன்பு, இறுதி எல்லையை எய்து முன்னரே, மன்னவன், தன் தலைநகரான உஜ்ஜயினிக்குத் திரும்பிச் சென்றுவிடுகிறான். இங்கு மூங்கிலினாலியன் ற வெற்றிலைப் பெட்டியைத் தாங்கும் பத்ர லேகா என்பவள் காதம்பரியின் மெய்க் காதற் செய்தியைத் தாங்கி வருகின்றாள்.

                 இங்கு, இதன் முதற்பகுதி முடிகிறது. இம் முதற்பகுதி முழு நூலின் (2/3) மூன்றில் இரு பங்காகும் முதற் பகுதியை மட்டுமே பாணர் தீட்டினார், எஞ்சிய பிற்பகுதியை, முழு நூலின் மூன்றில் ஒரு பங்கை பாணரின் மகனார் புலிக் பட்டனார் எழுதினார்.

                    இரண்டாவது (பிற்) பகுதியில், சந்திராபீடன், மஹாஸ் வேதாவின் மாட்டுத் திரும்ப வருகிறான். அங்கு அவன் தன் நண்பன் வைஸம்பாயனனுக்கு நேர்ந்த பேரிடர்ப்பாட்டுச் செய்தியை அறிகிறான். வைஸம்பாயனன், மஹாஸ்வேதா வுடன் தன் காதற்றொடர்பினை நாட்ட முயல்கின்றான், ஆனால் அவன் அம்முயற்சியில் வெற்றியைப் பெற்றிலன். அவன் தவக்கோலந்தாங்கியுள்ள மஹாஸ்வேதாவின் சுடுஞ்சினத் திற்குப் பாத்திரமாகி, கிளியின் வடிவத்தை அடைகின்றான். சந்திராபீடன் தன் நண்பனுக்கு உற்ற துன்பநிலையைப் பொறானாய் உள்ளம் உடைந்துத் தன் உடலை நீத்து விடுகிறான், இத்துன்பச் செய்தியைச் செவியுற்ற காதம்பரி ஆண்டுவந்து, சந்திராபீடனின் பிரிவாற்றாமையினாற் பெரிதும் புலம்புகிருள். சந்திராபீடனின் அன்னை விசாலவதியும் தந்தை தாராபீடனும் இப்பரிதாபச் செய்தினால் மிகவும் கைந்து புண்பட்ட உள்ளத்தினர் ஆகின் றனர். இஃதுடன் ஜாபாலியின் கதை முடிவடைகிறது.

                கிளிவடிவத்திலுள்ள தன் நண்பனை (மந்திரிமகனான வைஸம்பாயனன) நாடி, கபிஞ்ஜலன், ஜபாலி முனிவரது ஆச்சிரமத்திற்கு வருகிறான் ; வந்து, தன் நண்பனுக்கு நேரிட்ட துன்பநிலை குறித்து உள்ளம் நொந்து மிக வருந்து கிறான். அக்கிளி, பறந்து சென்று, ஒரு சண்டாளனை அடைகிறது. அதனை, அவன் தன் மகளுக்கு அளிக்கிறான். அச்சண்டாள மகள், அச்கிளியை யுடன் கொண்டு, சூத்ரக மன்னனுடைய அவை (சபை)யை அடைகிறாள். உண்மை யை உற்றுணருங்கால், அச் சண்டாள மகள், புண்டர் கனுடைய தாய், லக்ஷ்மியே என்பது புலப்படாநிற்கும். புண்டரீகன் அப்பிறப்பில் வைஸம்பாயனன், இப்பிறப்பிற் கிளி எனவுங் கண்டு கொள்க.

               சூத்ரக மன்னன், முற்பிறப்பிற் சந்திராபீடன் ஆவான் அவன், முன்னொரு காலத்திற் சந்திரனாய் இருந்து, யாதோ வொரு சாபங் காரணமாக விண்ணுலகம் நீத்து, மண்ணுல கத்திற்கு வரநேர்ந்தது. லஷ்மி மறைந்து விடுகிறாள் ; சூத்ரகனுடையவும் கிளியினுடையவும் சரீரங்கள் கீழே விழுந்துவிடுகின்றன. இதன் விளைவாக, ஆண்டுக் கீழே வீழ்ந்து மாண்டுக் கிடந்த சந்திராபீடனின் உடல் மீண்டும் உயிர்பெற்று எழுகின்றது; புண்டரீகனும் வானத்திலிருந்து புவியில் இழிந்து வருகின்றான்.

             புண்டரீகனும் மஹாஸ்வேதாவும் முகமலர்ச்சியுடன் மன மகிழ்ந்து ஒன்றுபடுகிறார்கள் ; அவ்வாறே சந்திராபீடனும் காதம்பரியும் உள்ளத்து உவகையோடு ஒருமைப்பாட்டை எய்துகின் றனர். இவ்விரு :தம்பதிகளும் தங்காலத்தைக் களிப்புடன் கழித்து மட்டில்லாத மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்கின்றார்கள்.

வேறு நூல்கள்

             ஹர்ஷ சரிதம் '', "காதம்பரி'' என்றவை போக பாணரியற்றிய இருநாடகங்கள் கிடைக்கின்றன. அவற்றுள் ஒன்று , பார்வதி-பரிணயம் எனப்படும் மற்றொன்று முகுடதாடி தகம்” ( சாக) என்று கூறப்படும்.

              பார்வதி.பரிணயம் என்பது உலகத்துக்கெல்லாம் மாதா - பிதாக்களாகிய பார்வதி - பரமேஸ்வரர்களுடைய புனிதத் திருமணத்தை இனிதாகப் பேசும் அழகிய நாடக மாகும். இந்நாடகத்தில் காளிதாஸருடைய " குமார சம்ப வத்தின் '' தெள்ளிய சாயைகளும் ஒள்ளிய குறிப்புக்களும் காணப்படுகின்றன.

              இது பாணருடைய நூலாகுந் தன்மையுடையது அன் எனவும், பின்னர், இப்புலவர் பெருந்தகையாரின் பெயராகி “பாணபட்டர் " என்ற பெயரையே தனக்கும் பெயராகம் பெற்று, பதினேழாம் நூற்றாண்டிடையே வாழ்ந்த தென்னாட்டுக் கவிஞர் ஒருவரால் இஃது இயற்றப்பட்டதா இருத்தல் வேண்டும் எனவும் சில அறிஞர்கள் கருதுகின்றார்கள்.

               இங்ஙனமே ' முகுடதாடிதகத்தைப் பற்றியும் கல்வியாளர்களிடையே கருத்து வேறுபாடு உளது. எனினும் “நளசம்பு" ("नल चम्पू") விற்கு வரையப்பட்டுள்ள வ்யாக் யாகத்தில் (உரையில்), ஜைனப் புலவர்களான சந்த்ர பாலரும், குணவீஜயமணி என்பாரும், “ இங்நாடகம் பாணர் இயற்றியது 'என்றே கூறியுள்ளனர் இக்கூற்றுக்குச் சான்றாக, அந்நூலிலிருந்து ஒரு செய்யுளும் மேற்கோளாக எடுத்துக் காட்டப்பட்டுள்ளது, ஆனால் இதைத் தவிர, * முகுடதாடிதக:" என்னும் நாடகத்தின் பெயர் வேறெங்கும் குறிப்பிடப்படவில்லை. எனவே, இதனை பாணருடைய நூல் என ஏற்றுக்கொள்வது ஐயத்திற்கு இடந்தருவதாகும்.

                  தமது “ ஸம்ஸ்க்ருத இலக்கிய வரலாறு என்னும் நூலில், ஸ்ரீயுத பஏதேவ உபாத்யாய என்பவர், பாணபட்ட ருடைய இயற்கை வருணளையைப் பற்றியும், காதம்பரியின் இலக்கியச்சுவை, உணர்ச்சித் ருறம் என் றவற்றைப் பற்றி யும், பாணரின் நடையின் போக்கைப் பற்றியும் மிக கப் பின்வறுமாறு கூறியுள்ளார்: அழகா

                    இயற்கை வருணனை (காட்சி)

              காதம்பரி "யில் இயற்கைக் காட்சி அருங்கவினை யும் பெருங்களிப்பினையும் ஊட்டவல்லதாய்த் தீட்டப்பட்டுள்ளது. சம்ஸ்க்ருதத்தில், சில கவிஞர் பெருமக்கள், இயற்கை அன்னையின் மதமான, இனிய தோற்றத்தை மட்டும் விளக்குவதில் ஆற்றல் படைத்தவர்களாகக் காணப்படு கிருர்கள் : பின்னுஞ்சில கவிஞர், இயற்கையின் பயங்கரமான தோற்றத்தையும், அச்சத்தை நல்கும் கோலத்தையும் புலப்படுத்துவதிரிலேயே தங்கருத்தைச் களாகக் காணப்படுகிறார்கள். செலுத்தியவர் ஆனால், பாணபட்டரின் மாட்டுக் காணப்படும் தனிப்பட்ட மாண்பு என்னவெனில் இயற்கையின் புன்னகையோடு மிளிரும் இனிய, சௌம்ய, அமைதியான நலங்களையும், அஞ்சா நெஞ்சத்தவரும் அஞ்சத் தக்க கோரக் காட்சிகளையும் அருந்திறம்படத் தீட்டி அதனால், இருவகையிலும் ஒத்த வெற்றியைப் பெறும் பெற்றியது என்க. இவற்றைப் பின்னும் அழகுறவும் திறம்படவும் அமைப்பதற்கு, கவிஞர் பெருமானார், பலதிறப் பட்ட அணிகளின் துணையைப் பேணுகிறார் உவமை தற்குறிப்பேற்றம் (உதப்ரேக்ஷா), முரண், பரிசங்க்யானம் என்ற பல்வகை அணிகளால் ஆக்கப்பட்ட தூணை எழுப்பி, தாம் வருணிக்கப் புகுந்த பொருள்களின் விழுமிய காட்சி யினைக் காண்பார் முன் நிறுத்திக் களிப்பூட்டுகின்றார் கவிஞர் விந்தியக்காடுகளின் நடுக்குறச் செய்யும் தோற்றத்தைத் திறம்படத் தீட்டிய முறை பெரிதும் வியக்கத் தக்கதே.

                 விந்தியக்காடு, ஹிமவானின் மகளாகிய பார்வதியைப் போல, ஸ்தாணுவுடன் கூடியதாகவும் (ஸம்ஸ்க்ருதத்தில் சீஸ்தாணு' என்ற சொல்லுக்கு (1) சிவன் (சங்கரன்) என்றும், (2) மரம் என்றும் இரு பொருள்கள் உண்டு. பார்வதியுடன் சிவபெருமான் இருப்பது போல, விக்தியக்காடு மரங்களுடன் இருக்கிறது என்ற நயம் தோன் றுமாறு கண்டு கொள்க. பிற நயங்களையும் இவ்வாறே உற்றுநோக்கி யுணர்ந்து உவகை பூத்து இன்புறுக.) மிருகபதியினால் (मृगपति:) சிம்ஹம், சிவபெருமான்) சேவிக்கப்பட்டதாகவும் விளங்குகிறது ஜானகியைப் போல லவ-குசங்களை கொடுக்கிறது. (ஜானகியம்மையார் லவ-குசர்களை ஈன்றுள் விந்தியக்காடு "குசம் '' என்னும் தூய புல்லின் ( சிறு துணுக்கு (துண்டுகளை உண்டாக்குகிறது (கொடு கிறது). சீதா பிராட்டியார் நிசாசரர்களால் (அரக்கியர்களால் சூழப்பட்டவராக இருக்கிறார்; அங்ஙனமே விந்தியக்காடும் நிசாசரர்களால் (இரவில் சுற்றித் திரியும் பேய் பிசாசு திருடர்கள் நரிகள், கொடிய பாம்புகள் வற்றல்) சூழப்பட்டதாக இருக்கிறது முதலிய சில சமயங்களில் விந்தியக்காடு, நறுமணம் வாய்ந்த சந்தனம், புனுகு என்ற வற்றை அணிந்து, அகில், திலகம் என்றவற்றைப் பூண்டு காதலனது வருகைக்குக் காத்திருக்கும் காதற்கிழத்தியின் தோற்றத்தை நல்குகிறது. (காட்டிடையே சந்தன மரங்கள் உண்டு : " திலகம் '' என்னும் சொல், (1) நெற்றியில் அணியும் பொட்டு, முதலிய குறிகளையும் (2) மரத்தையும் சுட்டும் இளங்காற்றினால் அசையும் இளந்தளிர்கள் மெல்ல வீசி அக்காதற் கிழத்தியின் களைப்பினைப் போக்கு வது போலக் காணப்படுகின்றன.

                 அமைதியும் ஆனந்தமும் அழகும் சொட்டும் வண்ணம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள ஜாபாலியின் ஆச்சிரம வருணனையைப் படிப்போரின் உள்ளங்கள், தபோவனத்தின் சீரிய தோற்றத் தால் ஈர்க்கப்படாமல் எங்ஙனம் இருக்கமுடியும் ? காவ்யத் திற்கு இன்றியமையாத எல்லா இயல்புகளையும் ஒருங்கே அமைத்து, கவிஞர் நம் கண்களின் முன்னே இணையற்ற இனிய எழிலார்ந்த சித்திரக் காட்சியை யன்றே படைக்கின்றார் வலிமையற்றவர்களாய், விழியிழந்தவர்களாய், துறவியர், வழியறியாது தட்டுத்தடுமாறி ஆச்சிரமங்களின் உள்ளே செல்லும் காலத்திலும், வெளியே வரும்பொழுதி லும், தங் கைகளிற் கோல்களைத் தாங்கி, அவர்களுக்கு வழி காட்டியுநவம் கட்பு கலஞ்சென்ற நாங்குகளின் கோலக் காட்சியை காம் ஒரு காலமும் மறக்கவே இயலாது. परिचित शाखः मृग-कराकृष्ट-यष्टि- निष्कास्यमान प्रवेश्यमानजरदन्धतापसम। ".

               பருவங்களின் வருணனையும் ஆழ்ந்த கருத்துடனேயே செய்யப்பட்டுள்ளது. விடியற்காயுைம் ஞாயிறு மடியும் மாலையும், எங்கும் படரும் இருளும், திங்களின் ஒளியும் இவைபோன்ற பலவகைப்பட்ட இயற்கைக் காட்சிகளும், சீரிய சுவையோடும், கனிந்த கருத்தோடும் உண்மைக்குச் சேரவும் திறம்படக் கையாளப்பட்டுள்ளன.

          அச்சோத (अच्छोद) தடாகத்தின் சித்திரம், பொருள் களைக் கூர்ந்து நோக்கி அவற்றை யுள்ளவாறு உரைக்கும் கவிஞர் பெருமான் பேராற்றலுக்குச் சான்று பகர்கின்றது. காற்றினால் அசைக்கப்பட்ட நீர் அலைத்துளிகளின் மீது சூரியனுடைய கிரணங்கள் படுவதால் எண்ணிறந்த வான வில்கள் எழிலுறத் தோன்றும் என்பதைக் கவிஞர் நன்குணர்வார். கரைகளின் மீது வளர்ந்துள்ள கதம்ப மரங்களிலிருந்து குரங்குகள் தாவிக் குதிப்பதை வருணிப்பது இயல்பான நிகழ்ச்சி . (तट - कदम्ब- हरिकृतजलप्रपात - क्रीडम् ।")

             தடாகத்தின் தெளிவைப் புலப்படுத்த, பாணர், உவமைகள் செறிந்த நீண்டதொரு பங்க்தியை (வரிசையை) நம்முன் நிறுத்துகிறார்.

            " अद्य परिसमाप्तमीक्षणयुगलस्य द्रष्टव्यदर्शनफलम् , आलो कितः खलु रमणीयानामन्तः, दृष्टः आह्लादनीयानामवधि:, वीक्षिता मनोहराणां सीमान्त-लेखा, प्रत्यक्षी कृता प्रीतिजननानां परिसमाप्तिः विलोकिता दर्शनीयानामवसानभूमिः " 


இதைக் காட்டிலும் மகிழ்ச்சியை நல்கும் எழில் வாய்க்க சொற்களின் அமைப்பு வேறு எங்கேனும் காணக்கூடுமோ? 

காதம்பரி - அதன் கலைத்திறன் (கலாபாரம்) (இலக்கியச்சுவை)

               பாணருடைய காதம்பரியில், பலதிறப்பட்ட பொருள்களின் வருணனை, இயற்கையின் அழகான, அஞ்சத்தக்க வருணனைகளைப் போலவே, கருத்தைக் களிப்பித்துக் கரம் கூடியதாகக் காணப்படுகிறது. தம்முடைய வருணனைகள் சாய தோற்றமுடையவைகளாகவும், கன்கு இணைக்கப்பட்ட வைகளாகவும் அமைய வேண்டியும், தம்முடைய ரபாலக் களுக்குச் செழுமையூட்டவேண்டியும், பாணர், உவமை உத்ப்ரேக்ஷை, சிலேவை, விரோதாபாஸம் போன்ற அணிகளைத் திறம்பட அமைத்துள்ளார். எனினும், அவர், பரிஸங்க்யானம் என் னும் அணியைக் கையாளுவதில், தலைசிறந்தவர் (கைதேர்ந்தவர்) ஆகக் காணப்படுகிறார், பரிஸங்க்யானத்தை ஸ்லேஷையோடு எத்துணைத் திறமை யோடு பாணர் பயன்படுத்தியுள்ளாரோ அத்துணைத் திறமை யோடு நயந்தோன்ற வேறெந்தக் கவியாவது கையாண்டுள் ளாரோ என்பது பெரிதும் ஐயத்திற்கு இடமானதே. அணி களின் ஆட்சிமுறை பாணரது உரை நடைக்குத் தனிப்பட்ட உணர்ச்சி, உயிர், ஒளி என் றவற்றை அளித்துள்ளது, தமது “ ஹர்ஷ சரிதத்தில் "பாணரே குறிப்பிட்டாங்கே ஒரு சிறந்த (எடுத்துக்காட்டாக இலங்கும்) நூலுக்கு அமைய வேண்டிய எல்லா இயல்புகளும், இவருடைய உரை நடை நூலிடையே தெள்ளத் தெளியக் காணப்படுகின்றன. புத்தம் புதிய பொருள்களை (அர்த்தங்களை) நல்க வல்ல சீரிய சொற்களின் சேர்க்கை, வாழ்க்கையோடு பொருந்திய பொருள்களைப் புகலப் பயன்படுத்தும் விழுமிய மொழிகள் தெள்ளிய ஸ்லேஷைகள், ரஸங்களரின் கம்பீரமும் தெளிவும் உடைமை, கன்மொழிகளைப் புணர்த்தும் எழிலுடைமை என்றவையெல்லாம்  காதம்பரியை ரசங்களின் சீரிய  இருப்பிடமாக, எடுக்க எடுக்கக் குறையாத கருவூலமாக (பொக்கிஷமாக) ஆக்கியுள்ளன. அவர் ஸ்லேஷா அணியைக் கையாளும் திறமை, சம்பகமலர்களோடு மல்லிகை மலர்களையும், இணைத்துக் கோத்த மலர்மாலையைப் போல, உள்ளத்திற்குப் பேருவகையை ஊட்டுவதாகும் : निरन्तरं पधना: सुजातयो महास्रजश्चम्पक- कुड्मलैरिव". " ரஸநோபமா " ("रसनोपमा") இதற்கு, இது எவ்வளவு இன்பந்தரும் எழிலுடைய எடுத்துக்காட்டு (உதாரணம்) ஆகின்றது:

                     "क्रमेण च कृतं मे वपुषि, वसन्त इव मधुमासेन, 

                       मधुमास इव नवपल्लवेन, नवपल्लव इव कुसुमेन, 

                       कुसुम इव मधुकरैण, मधुकर इव मदेन नवयौवनेन प्रमदम् ॥"


பரிஸங்க்யானம் என்னும் அணியைப் பாணர் எத்துணைத் திறம்பட ஆண்டுள்ளார் என்பதற்கு ஏற்ற இனிய எடுத்துக்காட்டு, ஜாபாலி முனிவரின் தூய இருக்கை யைக் கூறுங்கால், அவர் தீட்டித் தந்துள்ள அழகொழுகும் சித்திரமே ஆகும். அது பின்வரும் மேற்கோளினால் இனிது புலப்படும். அப்பகுதி கற்றறிந்த கவிஞர், புலவர் பெருமக்கள் உள்ளங்களுக்குக் கழிபெருங் களிப்பைப் பல்காலும் நல்காமல் எவ்வாறு இருத்தல் இயலும்?

   "यत्र च महाभारते शकुनिवधः पुराणे वायुप्रलपितम्, वैयः- परिणामे द्विजपतनम् , उपवन-चन्दनेषु जाड्यम्, अदीनां भूति मत्वम् , एणकानां गीत-व्यसनं, शिखण्डिनां नृत्यपक्षपातः, भुजङ्ग- मानां भोगः, कपीनां श्रीफलाभिलाषः, मूलानामघोगतिः ।"

             மஹாபாரதத்தில் சகுனி கொல்லப்பட்டான், (வேறெங்கும் பறவைகளின் கொலை நிகழவில்லை (1) शाकुनि :  துரியோதனன் முதலியோரின் தாய்மாமன், (2) : பறவை. இவ்வாறே वायु: द्विजः முதலிய சொற்களின் இரு பொருள்களைக் கண்டு கொள்க.) (வாயு) புராணத்தில் வாயுவின் (வாதத்தின், காற்றின்) பிறப்பு கூறப்பட்டுள்ளது (கை-கால் பிடிப்பு போன்ற வாத-ரோகத்தினால் பீடிக்கப்பட்டு ஆற்றொணாத் துயரால் அரற்றுவார் ஒருவருமிலர்), முதுமைப் பருவத்தில் மட்டுமே (இருபிறப்புடைய) பற்கள் விழுதலைப் பெறுகின்றன (இரு பிறப்புக்களுடைய அந்தணர் முதலியோர் தம்முடைய உயர்ந்த நிலைகளில் இருந்து நழுவி விழுவதில்லை, ஏனெனில் ஒரு பொழுதும் அவர்கள் அற ஒழுக்கத்தினின்றும் வழுவாமல், தமக்கு உரிய ஒழுக்கநெறி நின்று விழுப்பத்தைப் பெறுகின் றனர்), மடிமை (சோம்பேறித்தனம்) என்பது வனத்திடையேயுள்ள சந்தன மரங்களிடத்தே காணப்படும் (வெறெங்கும், யார் மட்டும் மடிமைத் தன்மை காணப்படவில்லை), சாம்பலைப் பூசுவது நெருப்பிடையே தான் (வேறெங்கும் இல்லை), இசையைக் கேட்குந் துன்பம் (தீய பழக்கம் மான்கள் மாட்டே (வேறு யாண்டுமில்லை), மயில்கள் தோகை விரித்து ஆடுங்காலத்து அவற்றின் இறகுகள் விழுந்தன (வேறு ஒருவர்க்கும் நாட்டியத்தில் சிறப்பான நாட்டமில்லை, அதனால் தம் நிலை குலையும் வாட்டமு மில்லை) பாம்புகள் மட்டும் பரந்த படங்களை (भोगः)ப் பெற்றிருந்தன (அறநூல்களால் விலக்கப்பட்ட பொறி-புல இன்பங்களை (भोग:) நுகராதவர்களாய் மக்கள் இருந்தனர்), வானரங்கள் மட்டுமே வில்வப்பழத்தை (श्री फल) விரும்பின (மக்கள் செல்வத்தை, மாறுபடும் அழியும் தன்மைத்தாகிய செல்வத்தை ( श्री फल இலக்ஷ்மியின் பலம், அதாவது செல்வம் விழைந்திலர்), கீழ்நோக்கிச் செல்லுதல் (अधो गति :) என்பது மரங்களுடைய வேர்களின் தொழில் (மக்கள் கீழ்நோக்கி (நரகத்தை போக்கிச் செல்லவில்லை). "

      காதம்பரி இருதய பஷம் உணர்ச்சியின் திறன்

    (உள்ளத்திற்கு வட்டும் உவகை முதலிய உணர்ச்சி)

               காதம்பரி " நெஞ்சத்தை எவ்வாறு தொடுகின்றது எவ்வித உணர்ச்சிகளை உள்ளத்து எழுப்புகின்றது என்பது சால இன்றியமையாதது. தம்முடைய கதா பாத்திரங்களின் இயல்புகளை யுட்புகுந்து நன்கு உணர்ந்துள்ளார் கவிஞர். பல திறப்பட்ட நிலைகளில் (சந்தர்ப்பங்களில்) உளவாம் அவர்க ளுடைய மனோபாவங்களை (உள்ளத்து உணர்ச்சிகளை)க் கூர்ந்து ஆராய்கிறார் ; ஆராய்ந்து அவற்றை அந்நிலைகளுக் கேற்ற சொற்களைக் கொண்டு விளக்குகிறார். புண்டரீகனைப் பிரிந்துழி, மஹாஸ்வேதையின் உள்ளத்து எழுந்த கோமள நுண்ணிய உணர்ச்சிகளை உள்ளவாறு அழகுறப் புலப் படுத்திய தன்மை, கவிஞர் பெருமானின் எழுத்துவன்மையை விளக்குவதற்கு அமைந்த சிறந்த சான்றாகும். சந்திராபீடன் பிறந்த பொழுது அரச-அரசியர் அகத்தெழுந்த அன்பு கெழுமிய உணர்ச்சிகளைக் காட்டத் தீட்டிய பாணரது சித்திரம், எத்துணை விசித்திரமான (வியக்கத்தக்க)தோ அத்துணை விழுமிய தும் இயற்கைப் பண்புடையதும் ஆகும் சந்திராபீடனை முதலிற் சந்தித்து, அவன் தன்னிருப்பிடத் திற்குத் திரும்பிய பிறகு, காதம்பரியின் கெஞ்சத்தெழுந்த உணர்ச்சிகளை உரைக்கும் முறையொன்றே, மனோபாவங் களைப் பகுத்தறியும் பாணரது ஆற்றலை அறிவிப்பதற்குப் போதிய சான்ருகும்.

               பாணரது கருத்தை உற்றுநோக்கின், " மெய்யன்பு என்பது பொதுவாக உல கிடையே காணப்படும் வெறும் உடலுறு தொடர்பிற்கு மறுபெயர் அன்று என்பதும் பின்னே அது எழுமையும் (ஏழு பிறப்புக்களில் தொடரும் உழுவலன்பு, ஆன்மாவைப் பற்றிய தெய்விக அன்பு என்பதும் இனிது புலப்படும். "காதம்பரி " முற்பிறப்புக்களோடு தொடர்புடைய அன்பினை விளக்கும் செவ்விய சித்திரம், இது (" காதம்பரி), உற்றுணரும் ஞாபசக்தியின் துணை கொண்டு, மறதியினால் மறைப்புண்ட கடந்த காலத்தையும், இயங்குகின்ற நிகழ்காலத்தையும் இணைத்து ஒன்றுபடக் காட்டும் காதற்கதை உண்மை அன்பு என்பது, குலம் (மரபு) சமூகம் என்றவற்றின் மரியாதைகளை (எல்லைகளை, கட்டுப்பாடுகளை)ப் புறக்கணிப்பதில்லை (கடந்து மீறி நடப்பதில்லை என்பதைப் பாணர் தெளிவு படுத்தி யுள்ளார் அது, கட்டுப்பாடுகளுக்கு உட்பட்டதாகவும் தன்னலமற்றதாகவும் இருக்கிறது. காலத்தின் பெருநிழல் அதனை மறைக்க முடியாது, காலத்தின் கடப்பு (போக்கு அதனை மறுக்கவோ, மாற்றவோ ஆற்றலற்றது. மஹாஸ் வேதா புண்டரீகன் என்பவர்கள் இடையும், காதம்பரி-சந்திரா பீடன் என்பவர்களிடையும் எழுந்த உண்மையான அன்பு என்றும் மாறுபாடில்லாமல் ஒரே படித்தாய் நின்று, பல பிறப்புக்கள் சென்றும் விரும்பிய வண்ணமே முடித்துக் கொள்ள முடிந்தது என்பது சீரிய அன்பிற்கு (காதலுக்கு)ச் சிறந்த, இனிய எடுத்துக்காட்டாகும்.

                 தமது இனிய எழில்வாய்ந்த கதையில், நாமெல்லாங் காண, அமைத்துள்ள அன்பு, புறாழில் காரணமாக எழுகின்ற, பொன்றும் உலகம் போற்றும் பொருள்களைச் சார்பாகக் கொண்ட வெறும் அன்பு அன்று ; பின்னை, ஈருள்ளங்களை ஒருள்ளமாக இடையீடு இன்றி இணைத்து பல பிறப்புக்களிலும் பற்றித் தொடர்ந்து இணையில்லாத இன்பத்தை நல்கும் தனிச் சிறப்பு வாய்ந்த, தெய்வத்தன்மை யுடைய அன்பு ஆகும் காதம்பரியிற் காட்சியளிக்கும் காதல் ஒரு பிறப்பில் இறந்தொழிவதன்று, மூன்று பிறப்புக் களிலும் பல வேறுபட்ட வடிவங்களைப் பெற்றாலும், ஆர்வத் திலும் இனிமை நலத்திலும் ஒரு சிறிதும் குறைபாடுடையது அன்று. உடலால் மாறுபட்ட வடிவங்கள் காணக்கூடும் பண்டை வினைப்பயனாக (தொல்விளைக்கு ஈடாக) ஆன்மாக் கன் வெவ்வேறு கர்ப்பங்களிற் புகலாம், எந்நிலையிலும், அத் தீவிரமான அன்பு இணை பிரியாமல் தொடர்ந்தே வருகின் றது வியக்கத்தக்க இப்பெருஞ் செய்தியின் உண்மையை, காதம்பரியின் கதை ஐயந்திரிபற இனிது விளக்குகின்றது.

                 நிலைத்து நில்லாத இயல்புடைய பொருளின் செல்வி யாகிய லக்ஷ்மியின் குற்றங்குறைகளை, இளவரசனாகிய சந்திராபீடனுக்குத் தெற்றென எடுத்துரைக்கும் பொழுது, சுகநாசர், அரசியல் அறிவு, நற்காவ்யப் பண்பு என்ற இரண்டையும் இனிது புலப்படுத்துகிறார் ரூபகங்களும் உவமைகளும் மிகத் திறம்பட, இனிமையாகப் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ளன. இதனால், பல்வகைச் சிறப்புக்களுடன் கூடிய திருமகளின் திரு உருவம் நம் கண்களின் முன்னர் எழுந்துத் திகழ்கின்றது.

"तथाहीये संबर्धनवारिधारा तृष्णाविषवल्लीनां, व्याधगीतिरिन्द्रिय- मृगाणां, परामर्शूधूमलेखा सच्चरितचित्राणां, विभ्रमशय्या मोहदीर्घ- निद्राणां, निवासजीर्णवलमी धनमदपिशाचिकानां, तिमिरोद्गतिः शास्त्रदृष्टीनां, पुरः पताका सर्वाविनयानामुत्पत्तिनिम्नगा कोधावेग- ग्राहाणामापानभूमिर्विषयमधूनाम् "


"திருமகள் (இலக்ஷ்மி), ஆசையெனும் நச்சு (விஷ)க் கொடி, பச்சை பசேரெனப் படர்வதற்குத் துணை செய்யும் நீரோடை போன்றவள் ; பொறி புலனுணர்வு என்ற மானை எய்த்து ஈர்க்கும் வேட்டுவனுடைய பாட்டு ஆவாள் ; ஒழுக் கத்தால் உயர்ந்தோரின் எழிலுருவ ஓவியத்தை மறைத் தழிக்கும் கரும்புகைப்படர் ; அறிவினை அழித்து நீண்ட மோகத்தூக்கத்தைத் தூண்டும் ஆசை அமளி (படுக்கை); செல்வச் செருக்குருவாம் பேய் பிசாசுகள் பாழிடம் அறநூல்களை யறியவொட்டாமல் வாழ்தரும் கண்ணை மறைக்கத் தோன்றிய திமிரம் (கண்ணோய்) ; பணிவுடைமை சற்றுமில்லாத கொடியவர் ஏந்தியணியும் கொடி ; குரோதா வேசத்தின் (உள்ளங் கவர்ந்தெழுந்தோங்கும் சினப்பரபரப் பின்) வடிவமான : முதலைகள் உறைவிடமாகிய நதி; சிற் றின் பம் என்னும் மதுவைக் குடிப்பதற்கான சாராயக் கிடங்கு (கள்ளுக்கடை)." ரூபகத்தின் சீரிய சிறப்பினால் பெருமையைப் பெறுகின்றது இவ்வருணனை. வேறிடத்தில் விரோதாபாஸம் என்னும் அணியின் செழுமை காணப்படு கிறது. கவியின் கருத்துக்கள் பீடும் பெருமையும் ஏற்றமும் எழிலும் உடையவை இங்ஙனம், செல்வச் செருக்கினால் உளவாகும் பொல்லாங்குகளையும் தீமைகளையும் குற்றங் குறைகளையும் இத்துணைத் தெளிவாக விளக்குவதிலிருந்து கவிஞர் பெருமானின் தீர்க்கதரிசனத் தன்மை, பொருள்களை யுள்ளவாறு கூர்ந்து நோக்கும் நுண்ணறிவு இனிது புலப் படும். மஹாஸ்வேதாவைக் கண்ட மாத்திரையிலேயே, புண்டரீகன் உள்ளத்து எழுந்த நினைவினைப் புலப்படுத்துவது, புலவர் பண்டைய காதல் பெருமானுடைய மக்கள் மனோதத்துவ அறிவுடைமையைக் காட்டப் போதிய சான் நகும். புண்டரீகனின் உள்ளத்தினுள்ளே புதிதாகப் புகவிருக்கும் விருந்தினன் ஆகிய காமதேவனை விரும்பி வரவேற்பதற்காகவே உரோமங்கள் (மெய்) சிலிர்த்து எழுந்து கின் போலும் எனப் புகல்கின்றார் புலவர் பாணர். முனி கையில் கொண்ட ஜமால், நடுக்கம் காரணமாக அசைய (ஆட)த் தொடங்கியது விரதம் பங்கம் ஒருவேளை, அவள் மேற்கொண்டிருந்த (முறிந்துவிடல்) ஆனதைக் கண்டு அவள் அஞ்சியதன் காரணமாகவோ என ஐயுறற் கிடமுண்டு .

         பாணர், சம்ஸ்க்ருத மொழியின் இணையில்லாத முடி யுடைய மன்னர். அவர் ஒப்புமுயர்வுமற்ற சொல்லாற்றல் படைத்தவர். அவரது உரைநடையின் போக்கு வியக்கத் தக்கது சில சமயங்களில், அவருடைய உரைநடை, கற்களோடு பொருது பேரிரைச்சலைச் செய்துகொண்டுப் புரண்டோடிவரும் மழைகாலத்து ஆற்றைப் போல, சொல் லோசையினை யுடையதாகக் காணப்படுகிறது; சில சமயங்களில், அது எவ்வளவு விரைந்து சென்றாலும், குளிர்காலத்து ஆற்றெழுக்கினைப் போல அமைதியாகவும் அழகாவும் காட்சியளிக்கிறது. என்றும் வாடாத புதுமை (இளமை) வற்ருத வளமை, பாணபட்டருடைய வாக்கியங்களிற் காணப்படும் பண்புகள். அவருடைய நூல் முழுவதையும் எவ்வளவுதான் துருவித் துருவி ஆராய்ந்து பார்த்தாலும் பலமுறை அடிபட்டுத் தேய்ந்து மாய்ந்து சுவை இழந்த சொற்களை யாண்டும் காண இயலாது. யாண்டும் புத்தம் புதிய சொல்லாட்சி, புதுப்புதுப் பொருளுடைமை, மறைமுக மாகக் கருத்தையுங் களிதருஞ் சுலைகளையும் புலப்படுத்தும் கிறையொழிகள் என்ற இவையாவும் ஆராய்ச்சியாளர்க்கு ஆராத ஆனந்தத்தை அளிப்பன ஆகும்.

பாணபட்டருடைய காதம்பரியில் ", ஸம்ஸ்க்ருத உரைநடையில் எத்துனை வேகமும் விறுவிறுப்பும் காணக் கூடுமோ, இழுமெனும் இனிய ஓசைபோடு இழிதரும் விழுமிய ஒழுக்கும் எத்துணை எதிர்பார்க்கப்படுமோ, சொல்லும் சுவையும் ஒல்லென ஒளிர எத்துமோ இயலுமோ, அத்துணை யும் ஒருங்கே காணக்கிடக்கும். எனவே, தர்மதாயர் என்ற பண்புடைய ஆராய்ச்சியாளர் ஒருவர், தம் உள்ளத்துப் பொங்கி யெழுந்த மகிழ்ச்சியின் மேலீட்டினால், உள்ள படியே, பாணரை வாயாரவானுறப்  புகழ்ந்துள்ளார் அப்புகழுரை பின்வருமாறு  :- 

" रुचिर-स्वर-वर्णपदा रसभाववती जगन्मनो हरति। 

  सा किं तरुणी ? नहि नहि वाणी बाणस्य मधुरशीलस्य ॥"

             "இழும் எனும் இனிய ஓசை, விழுமிய நிறம் (அல்லது எழுத்துக்கள், वर्ण = நிறம், எழுத்து) அழகிய பாதங்கள் (அடி கள்) என்றவற்றையுடையதும்(அல்லது உடையவளும்), நல் புணர்ச்சி, நற்சுவை (அழகிய அபிநயங்கள்) என்றவற்றைப் பெற்றதும் (அல்லது பெற்றவளும்) ஆன ஒரு பொருள் (ஒருத்தி ) உலகத்தார் உள்ளங்களை எல்லாம் கொள்ளை கொள்கிறது (அல்லது கொள்கிறாள்); அது (அவள்) எழில் நலம் வாய்ந்த இளநங்கையோ? இல்லை, இல்லை; அது, இனிய இயல்புடைய பாணருடைய சொல்லோவியமாகிய "காதம் பரி” என்னும் நூல்; அவள், இனிய-இயல்புடைய பாணபட்டர் படைத்த "காதம்பரி"


                                     **********************

Sanskrit Names of Medicinal Plants (herbs)

      Sanskrit Names of  Medicinal Plants (herbs) English Name         Sanskrit Name 1. Aconite     Vatsanaabha 2. Adlay / Jobs tears       ...